«Λέξεις απόκρημνες»

Κάποτε οι λέξεις σε βαστούν

μην και παρασυρθείς ξεφεύγοντας

στην άκρη εκεί του δρόμου

και κατακρημνιστείς:

Πάντοτε: λέξη απατηλή και άυλη

αλλά καθησυχαστική πολύ

και θαλπωρή γεμάτη.

Μα είναι κι άλλες που - ατίθασες αυτές - όλο και σε τραβούν

στο χάος να κοιτάξεις.

Ίσως: ετούτη η λέξη φτιαγμένη από κίνδυνο.

Μονάχη της μπορεί στα ύψη να σε φέρει

σαν απορία παιδική για κάθε βεβαιότητα.

Κι από την άλλη στέκεται σαν θεατής βουβός

καθώς βουλιάζουνε συθέμελα τα σταθερά σου κτίσματα.

Λέξεις απόκρημνες.

Αυτές να προτιμάς. Έτσι να γράφεις.

Διώνη Δημητριάδου

(Χρήστος Γαρουφαλής, ανθρώπων βλέμματα)