Μνήμη Αλέκου Παναγούλη 

(πρώτη του Μάη, 1976)

Γυρνώντας από πρωτομαγιάτικη εξόρμηση στην εξοχή, απόγευμα και κουρασμένη, άνοιξα το ραδιόφωνο σε αγαπημένο ερασιτεχνικό σταθμό. Τότε τα πιο σπουδαία ραδιόφωνα ήταν ερασιτεχνικά. Αντί να ακούσω μουσική, άκουσα κλάμα. Ανάμεσα σε λυγμούς ο αγαπημένος ερασιτέχνης  προσπαθούσε να αρθρώσει την είδηση την κακή. Απίστευτο ήταν. Όσο απίστευτα είναι όσα ακολούθησαν. Τροχαία κι ανοησίες. Το φάγανε το παλικάρι.