Ο
Χιονάνθρωπος
του Αριστομένη Λαγουβάρδου
μαζί με μια φωτογραφία του Τάκη Τλούπα
Θεοσκότεινα. Έριχνε πηχτές νιφάδες χιόνι.
Χιόνιζε!
Ερχόταν αυτός από τα
βουνά, φτιαγμένος από χιόνι,
και έτρεχε ο Χιονάνθρωπος!
Στάθηκε στην πλατεία του χωριού, όρθιος,
κουρασμένος, μοναχικός.
Εκεί τον βρήκαν
σιωπηλό και αμίλητο
τα παιδιά.
Ο Χιονάνθρωπος, ο
Χιονάνθρωπος φώναζαν
τα παιδιά που
έχουν ακόμη όνειρα
και την ψυχή
λευκή σαν το
χιόνι.
Ένα του έβαλε
μια πίπα στο
στόμα,
το άλλο του
έβαλε μια σκούπα
στο χέρι.
Ήρθαν τα πουλιά,
ο κότσυφας, ο
κοκκινολαίμης,
ο σπουργίτης και
άλλα, αυτά που
έχουν ανάγκη
από ουρανό, γη
και αγάπη.
Ήρθαν τα αρνιά,
τα γελάδια, τα
σκυλιά, τα κοκόρια,
οι φραγκόκοτες, οι
γάλοι και άλλα...
Αυτά που έχουν
ανάγκη από γη
και αγάπη.
Τον κοίταζαν!
Άλλα τον μύρισαν,
άλλα τσίμπησαν τα
χόρτα και τα
σπόρια
που ήταν θαμμένα
στο χιόνι.
Κάποια μέρα, ανέτειλε
ο ήλιος, λαμπρός
χρυσαφένιος
δίσκος, ανάμεσα από
τούς κλώνους της Ρογδιάς. Τον
είδα!
...Κι έβλεπα τον Χιονάνθρωπο
να ιδρώνει, να
λιώνει σε
αναρίθμητες
κρυστάλλινες σταγόνες.
Να χάνεται...
Και σκεπτόμουν τα παιδιά
με τις λευκές
ψυχές
και τα
γαλάζια όνειρα, να
προσμένουν τα σπόρια
να πετάξουν καινούρια
βλαστάρια...
Για να ’ρθει
μια άλλη Άνοιξη...
Ένας άλλος Χειμώνας...
Ένας άλλος Χιονάνθρωπος...
Ο Αριστομένης Λαγουβάρδος γεννήθηκε στην Έμπαρο Ηρακλείου
Κρήτης. Είναι διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός του Πολυτεχνείου Νάπολης
Ιταλίας. Ζει στο Ηράκλειο Κρήτης.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ (ποίηση)
1) Το τέλος της αθωότητας
(Τυποκρέτα Καζανάκης Ηράκλειο)
2) Καθώς κυλά το ρόδινο ποτάμι '' ''
3) Στα απόκρυφα τοπία της μοναξιάς ( υπό έκδοση )
