«ελάχιστα ποιητικό»

σμιλεύοντας τις λέξεις φτιάχνεις γλυπτά ποιήματα

να αστράφτουν στις προθήκες μουσείων ασωμάτων

αν τις αφήσεις όμως ακατέργαστες αυτόνομα να ξεπηδούν

γεννάς κραυγές που αρέσκονται να περπατούν

σε γήινες ανθρώπων όψεις

μα όλο αυτό θα πούνε κάποιοι

μοιάζει απλό και τότε ποίηση δεν είναι

μάλλον ξεχνούν πως η γραφή

με χρώμα και αποχρώσεις και θαυμαστά σκαλίσματα

συχνά παινεύτηκε με ανούσια λόγια και μεγάλα

ενώ η ωχρή στο βλέμμα η στεγνή και κάποτε σκληρή

για την αλήθεια της πολύ πάρα πολύ αγαπήθηκε

Διώνη Δημητριάδου

(Henri Fantin Latour, πιάτο με ροδάκινα)