«Μνήμη ζωγραφιστή»

Δεν το μετάνιωσε ποτέ.

Κι ας το ήξερε πως όλα ξεκίνησαν από ένα λάθος.

Μια άστοχη κίνηση.

Και μετά

η βαθιά ριζωμένη μέσα του συνήθεια

να ακολουθεί πιστά τον πρώτο,

τον σωστό.

Κι ας πήγαινε στραβά στον δρόμο.

Αυτός πάντα εκεί

να τον στηρίζει και να τον δικαιολογεί.

Μόνο που κάπως αλλιώς περίμενε αυτό το ταξίδι.

Αδύναμος να στοχαστεί σε μελλοντικό χρόνο,

έκανε όμως μια τελευταία προσπάθεια.

Την πήρε απ’ το χέρι και της γύρισε τρυφερά το κεφάλι

προς την ανατολή.

Αυτή ήταν και η μόνη εικόνα που της έμεινε από κείνον.

Και ένα ζωγραφιστό γαρύφαλλο.

(μνήμη Νίκου Μπελογιάννη, 30 Μαρτίου 1952)

Διώνη Δημητριάδου

(Pablo Picasso, ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο)