Το ιστολόγιο «Με ανοιχτά βιβλία»

φιλοξενεί τον Δημήτρη Χαλκιά και το ποίημά του

«ΜΑΛΟΡΙ»

Μ

έτσι ξεκινά η Μοναξιά

με τα μη και τα δεν,

και το Μάταιο

ενός ορίζοντα που έπαψε να ζυγώνει.

Α

όχι αγάπη

όχι πια

Ανήμπορος, ίσως

Ανόητος, αναμφίβολα.

στο Λάμδα, κοντοστέκομαι

Λίμνη. Λάθη.

θα είναι μια Λίμνη από Λάθη, λοιπόν

Λοιπόν, όπως το συμπέρασμα

ότι η ζωή παρακάμπτει

τους ανήμπορους ανόητους.

Όμικρον, όπως Όνειρα

κάποτε

όπως Όμορφος

κάπου

ανάμεσα στα στάχια και το φως

μιας γης ολότελα ξένης.

γράμμα Ρ από τον έρωτα

χωρίς το ε

απομένει μόνο το Ρώτα

μα δεν ελπίζω

η απάντηση έσβησε εκείνη τη νύχτα

όποιο κι αν ήταν το ερώτημα.

Γιώτα το τελευταίο γράμμα

Ιστορία ανείπωτη μέχρι τώρα

σκάλισμα στο κερί που λιώνει

κάτω από τη γροθιά του χρόνου.

Μάλορι

κάθε ανάσα γίνεται καρφί

κάθε καρφί σημάδι καταδίκης

που δε σε κράτησα σφιχτά

εκείνη τη νύχτα του χειμώνα

στο ύπουλο χιόνι

και πέταξες αθόρυβα

μαύρο πουλί.

Μάλορι γράφω στους τοίχους των κελιών

Μάλορι γράφει και στον ανθισμένο τάφο.

κλωτσώ με δύναμη το σκαμνί

ν’ αποδράσω στο άπειρο.

θα φέρω τριαντάφυλλα

τα κόκκινα, από τον κήπο.

                                                                                      

                                                                               Δημήτρης Χαλκιάς

Ο Δημήτρης Χαλκιάς (ψευδώνυμο του Δημήτρη Δημητριάδη) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Είναι Ιατρός - Ψυχίατρος και μέλος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. Είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λιέγης στο Βέλγιο. Ολοκλήρωσε την ειδίκευσή του στην Ψυχιατρική στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ). Είναι Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Επιστημονικός Συνεργάτης στο Π.Γ.Ν. «Αττικόν». 

Έχει δημοσιεύσει ποιήματά του στα λογοτεχνικά περιοδικά «Νέα Αριάδνη» και «Θράκα». Έχουν δημοσιευτεί ποιήματά του σε συλλογικό τόμο της «Νέας Αριάδνης» το 2013. Ετοιμάζει την πρώτη του ατομική ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Γκοβόστη.

("Το ανθρωπόμορφο συρτάρι", Σαλβαντόρ Νταλί, 1936)