"Ο χορός"

Κι ερχόταν ο απόηχος μιας γιορτής παράξενης. Λες και όλοι είχαν μαζευτεί κάπου μακριά και ακόνιζαν τα μαχαίρια τους. Όχι για μακελειό.

Και μετά σαν όλο το σκηνικό να άλλαξε απότομα και άρχισε τις γυροβολιές ένας χορός αλλόκοτος. Ο πρωτοχορευτής έδινε μια και πήγαινε ψηλά, κι ύστερα σέρνονταν στη γη με το κεφάλι κάτω. Κι έπιανε το μαχαίρι, δοκίμαζε τη λάμα. Κοφτερή.

Κι όπως κύκλος γινόταν ο χορός, βρέθηκε αυτός στη μέση. Πήγε από κάποιον να πιαστεί, μα όλοι φεύγαν. Όταν πια κι ο τελευταίος χάθηκε, μόνος αυτός σήκωσε από κάτω το μαχαίρι και το έμπηξε στο χώμα. «Χορός των μαχαιριών» είπε και χύθηκε στο δικό του μοναχικό τραγούδι.

Διώνη Δημητριάδου

(Φωτογραφία: Κώστας Μπαλάφας)