Σκληρός ο λόγος

Δεν είναι του βυθού πατήματα

μα ούτε του ουρανού πετάγματα.

Ετούτα εδώ στο χώμα τα ίχνη τους χαράζουν.

Έτσι που,

αν θέλεις να πνιγείς ή να χαθείς σε σύννεφο,

θα πρέπει να εξοικειωθείς με τούτο το λιτό και καθημερινό,

να πρέπει να σηκώνεσαι απ’ τη λάσπη

με μόνη προσμονή κάποιο σωτήριο στίχο.

Μα, τι;

Υδάτινα και αέρινα θαρρείς πως ντύνεται ο λόγος;

Χωμάτινα φορεί και λερωμένα κι η όψη του στεγνή.

Εδώ σκληρός είναι ο τόπος

τραχιά κι η ποίησή του.

Διώνη Δημητριάδου

(πίνακας του Γ. Ρόρρη, Η Ελένη τη νύχτα)