"… είναι υποχρέωσή μας"

Δεν συναντάμε συχνά τόσο ευθύ τρόπο απόδοσης της πραγματικότητας με πλήρη συνειδητοποίηση ορίων αλλά και με επινόηση του λεκτικού «όπλου», ως μόνου ικανού να δώσει τον αντίλογο στον προδιαγεγραμμένο ρόλο που επιφυλάσσει η κοινωνική δομή αλλά και η κυρίαρχη ιδεολογία για τη γυναίκα.

Οι λέξεις της Άννας Καράκοντη μία μία πέφτουν στο χαρτί φτιάχνοντας αυτή την ειρωνική εικόνα, η οποία αναπόφευκτα καταλήγει στον απόλυτο αυτοσαρκασμό:

«Εμάς μας αρέσει η τσάκιση

ο άνδρας να ’ναι άνδρας

με την κόψη στο παντελόνι

Εμάς μας αρέσει το τραπέζι

να ’ναι γερό ξύλινο με ρόζους

ν’ αντέχει το χτύπημα του χεριού του

Εμάς μας αρέσει ο βήχας

που ακούγεται απ’ την αυλόπορτα

κι η αγωνία μάς κλείνει το στόμα

Εμάς μας αρέσει η γραβάτα

να είναι σφιχτοδεμένη κι άκαμπτη

που ν’ ακινητοποιεί τον αμφιβληστροειδή μας

Εμάς μας αρέσει

...

είναι υποχρέωσή μας...»

(Άννα Καράκοντη, «Core ‘ngrato»)

(πίνακας του Γιώργου Ρόρρη, "Γυναίκα που καθρεπτίζετα"