Διαβάζοντας και σχολιάζοντας 

(οι παράμετροι)

Η ανάγνωση

(τα «Γρήγορα τρένα», της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου, από το «Ελάχιστο ψωμί της συνείδησης», εκδόσεις «Μελάνι»):

«Ήμουν πάντα ένα άχαρο παιδί

Με μια βαλίτσα στο χέρι.

Άφηνα πίσω μου ένα απόγευμα

Χλωμό σαν γάλα στο πιατάκι της γάτας

Και μετακόμιζα σ’ ενηλικίωση

Πιο ακατοίκητη απ’ τον ουρανό.

Γι’ αυτό θα το κοιτάξω κατάματα

Αυτό το χάλκινο κεφάλι

Που σέρνει η ομίχλη πάνω απ’ τον σταθμό.

Ακούω που εκφωνούνται δρομολόγια

Κι η περηφάνια μου σχεδιάζει το χάρτη

Με ισχυρή διαίσθηση καταστροφής.

Λοιπόν, δεν κατεβάζω τα βλέφαρα

Στην κάθε εκτυφλωτική προειδοποίηση,

Ταΐζει την αναμονή το ρολόι,

Εξαντλείται και πάλι ακέραιο

Επιπλέει, όταν μετά την αναχώρηση

Την αίθουσα την κατακλύζουν άσπρα φώτα.

Κανείς δεν έμεινε συνεπιβάτης.

Ως κι εκείνο το ασουλούπωτο νήπιο

Ξυλιάζει έξω, στη μεγάλη πλατφόρμα,

Νομίζοντας ότι θ’ αλληθωρίσει μπρος του

Το κυκλώπειο το άστρο της ημέρας

Που αίρει τις αποσκευές της γης.»

Και ο σχολιασμός:

Μια σπασμένη αλληλουχία των λέξεων, των φράσεων που επιμένουν να ξεκινούν κάθε στίχο με κεφαλαίο. Κεφαλαιώδες ζήτημα, λοιπόν, η συνέχεια, όσο κι αν αυτή διασπάται, έτσι όπως ταχύτατα τραίνα διασχίζουν σταθμούς ζωής. Ζωή που μοιράζεται σε ηλικίες – σταθμούς, αδιαφορώντας για τους επιβάτες που καθυστερούν να ανέβουν στα βαγόνια.

Κι είναι κι εκείνο το ξεχασμένο παιδί που τολμά ακόμη να κοιτάζει κατάματα τα φώτα αγνοώντας το επερχόμενο τούνελ. Με τα μπαγκάζια του αφημένα δίπλα, λες και πρόκειται να φύγει. Ποιος είναι, επομένως, αυτός που φεύγει; Μπορεί κανείς να ξεφύγει από το παιδί που καταχώνιασε σε κάποιο σταθμό σημαδιακό της ηλικίας του;

Τέλος, είναι και η ωριμότητα. Ποτέ δεν ήταν περισσότερο αμφισβητούμενη. Αλλά και απολύτως σχετική και ευθέως ανάλογη με τις αποσκευές που κουβαλάει κανείς από σταθμό σε σταθμό. Ίσως ακόμη να μετράει και η ταχύτητα των τραίνων. Κανείς δεν συνειδητοποιεί τις αλλαγές μέσα του, αν δεν συμφιλιωθεί με τις παραμέτρους του βάρους και της ταχύτητας. Και πάλι, μετέωρο το ζήτημα μπορεί να είναι, αν σκεφτούμε το υπέρβαρο του όλου θέματος. Πόσο ζυγίζει ένα παιδί;

Διώνη Δημητριάδου