Διαβάζοντας και σχολιάζοντας 

(τραίνα και τρένα)

Η ανάγνωση

(από το ποίημα «Σιελ» της Ειρήνης Μαργαρίτη, συλλογή «Φλαμίνγκο», εκδόσεις «Μελάνι»)

«…

Μεταξουργείο

Το τρένο φεύγει

Εγώ γράφω

Σταθμός Λαρίσης θυμήθηκα πως είναι κάποια τρένα

που έρχονται και φεύγουν

Αλλιώτικα

Αυτά δεν με πάνε σπίτι μου

Είναι αυτά για να μας ταξιδεύουν

…»

Και ο σχολιασμός

Όσο και να αλλάξει η γραφή τους, από αι σε ε, αυτά επιμένουν από κάπου να έρχονται και κάπου να πηγαίνουν. Υπάρχει, ωστόσο, η διάκριση: άλλο πράγμα οπωσδήποτε να σε πηγαίνουν από το Μεταξουργείο στο σπίτι και άλλο να σε ξενιτεύουν (το χειρότερο) ή να σε ταξιδεύουν (το καλύτερο). Αλλά και σε ένα άλλο επίπεδο (πιο βαρύ στην ψυχή αυτό): άλλο πράγμα να είσαι μέσα και να κοιτάζεις από το κατεβασμένο τζάμι και άλλο να είσαι στην αποβάθρα και να τα βλέπεις στο φευγιό τους.

Τώρα, αν είσαι ακόμη νέος, μπορεί και να σε ενθουσιάζει όλο αυτό το σκηνικό. Και γράφεις τρένο με ε. Οι κάπως πιο προχωρημένοι σε ηλικία και εμπειρίες κάπως διστάζουμε να σταθούμε σε αποβάθρες. Φέρνουν στο μυαλό χωρισμούς. Και οπωσδήποτε γράφουμε τραίνο με αι.

(Διώνη Δημητριάδου)

(Claude Monet, "τραίνο στο χιόνι")