Το ιστολόγιο "Με ανοιχτά βιβλία" φιλοξενεί 

τον Θανάση Πάνου 

και το κείμενο του

"Το πληκτρολόγιο"

Χρόνια το ίδιο αυτό παιχνίδι…

Κόλλησα τα δάχτυλά μου στο γερασμένο πληκτρολόγιο, -είχα αρκετά ακόμη να του πω- χτυπούσα τα μεγάλα παχιά βρώμικα ψηφία του γρήγορα και νευρικά, για να μη χαθούν οι ιπτάμενες ιδέες. Πουλιά μεταναστευτικά, οι ιδέες, έρχονται και φεύγουν  άγγελοι και δαίμονες που σε ταξιδεύουν στους τόπους τους,       θαλερούς ή βαλτώδεις με απρόσμενη πάντα εξέλιξη. Χτυπούσα και τη γλώσσα ανάμεσα στα χείλη μου, σε ένα τραγούδι που τον ρυθμό έδιναν τα πλήκτρα. 

Έγραψα κάποια στιγμή … «δεν με ενοχλεί η σκόνη σου, βάζω τα δάχτυλά μου με αγάπη στο γερασμένο σώμα σου, μην ενοχλείσαι  με τις σκέψεις μου, νέες είναι μα και γριές, προνύμφες άναρχες και θαρρετές, που αναζητούν την μεγαλοψυχία της αποδοχής σου…»

Δεν ήταν αρκετό αυτό που έγραψα και άρχισε να γκρινιάζει, ώσπου σε δευτερόλεπτα   άρπαξε τις λέξεις, έσβησε και θρυμμάτισε το   νιόσκαφτο το κείμενο και με ένα αναβόσβησμα θανάτου έκλεισε  την οθόνη του.                    Τον κόσμο μου όλο έστειλε στην κόλαση …άραγε, μια επίδειξη  δύναμης να ήτανε;                                                                                    

Ένοιωσα ότι δεν θα πήγαινε καλά αυτή η σχέση… έτσι χτύπησα τα πλήκτρα του με την παλάμη μου  και πάτησα την εντολή να αναστηθεί…Κατόπιν τράβηξα μια λεπίδα, τεμάχισα  την τούρτα mousse φράουλα  και με αγωνία στο κάθε δάγκωμα περίμενα  να ανοίξει την οθόνη του…                                 

Χρόνια το ίδιο αυτό παιχνίδι…

Κατόπιν οι φύλακες του με ρώτησαν τους κωδικούς,που αρχέγονοι ήσαν όπως τα παλιά βρώμικα ψηφία του. Ήρθαν πάλι οι εικόνες μα οι ιδέες είχαν πετάξει μακριά, το μόνο πού έμεινε να γράψω ήταν η συνταγή της τούρτας –mousse φράουλα- κοιτώντας το πίσω μέρος του άδειου κουταλιού.

Έγραψα για τελευταία φορά: Εσύ δεν έχεις δάχτυλά να αγγίξεις, είσαι ένα πληκτρολόγιο - σφουγγάρι που ρουφάει  ακόμη και την κρέμα από την τούρτα   και τις ιδέες μου, στο σώμα σου κυλάει μόνο  αίμα εκδίκησης, ένα τεχνολογικό βαμπίρ  είσαι αγκιστρωμένο στην ύπαρξή μου.                                                   

Η οθόνη του τότε, με αυτή την παραδοχή,για πρώτη φορά  φωτίστηκε και όλες οι προνύμφες ιδεών ξέσπασαν σε γέλια…

Θανάσης Πάνου

(Ο Θανάσης Πάνου σπούδασε οργάνωση & διοίκηση επιχειρήσεων,  κοινωνιολογία- εγκληματολογία και  πραγματοποίησε ειδικές σπουδές εικαστικών τεχνών  (εικόνα ήχος-κίνηση-λόγος), με αντικείμενο έρευνας την λειτουργιά της καλλιτεχνικής φόρμας και τη μορφική της αντιστοιχία από το ένα είδος τέχνης στο άλλο, μέσω της βιωματικής παιδείας. Ως  εκπαιδευτικός έχει εργαστεί με ομάδες art therapy και είναι επιστημονικός συνεργάτης του κέντρου ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ & ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΕΧΝΩΝ στο τμήμα πειραματικής έρευνας και έκφρασης. Έχει λάβει μέρος σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις Ζωγραφικής – video-art,  στην Ελλάδα και το εξωτερικό  και έχει οργανώσει λογοτεχνικές εκδηλώσεις και δρώμενα πλαισιωμένα με μουσική και οπτικοποίηση ποιητικού λόγου.  Το  Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών (Τhe Institute for Experimental Arts) το 2013 και 2014 παρουσίασε videoart & ποίησή του στο Διεθνές Φεστιβάλ ποίησης ( Ιnternational Film Poetry Festival). Με το μουσικό σχήμα των MOLES BAND  έχουν επενδύσει μουσικά  παραγωγέςdocumentary.  Άρθρα , πεζά και ποιήματα του  έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες ,περιοδικά και λογοτεχνικές  ανθολογίες.)