Το ιστολόγιο «Με ανοιχτά βιβλία» φιλοξενεί 

τη  Λουκία Πλυτά 

«Οι κατηγορίες των αλάνθαστων γεωτρύπανων»

Κάποτε σε μια άδεια από σύνορα σοφίτα κατοικούσαν ουράνιοι Θεοί καμωμένοι από χώμα και νερό. Ιδρωμένοι και βαθιά χωμένοι στα υγρά λασπωμένα σώματά τους αδυνατούσαν να ξεχωρίσουν ο ένας από τον άλλο, βάζοντας όρια μεταξύ του ‘εγώ’ και ‘εσύ’. Ζούσαν στο ‘εμείς’ καθώς γελούσαν μαζικά από το ίδιο στόμα. 

Στη δεύτερη τροχιά της γης γύρω από τον εαυτό της, συγκρούστηκαν ομαδικά με τη φωτιά και ο φόβος της εξαφάνισης πλημμύρισε τις ψυχές τους. Λίγο πριν τη μεγάλη καταστροφή κύμα αέρα δροσερού άγγιξε τα μέτωπά τους μέχρι που πάγωσε το φως τους. Ακίνητοι και εγκλωβισμένοι στον πάγο ένοιωθαν, μα δεν ξεχώριζαν ποιου τα μέλη ήταν από εδώ και ποιου από εκεί. 

«Κακοτυχία», φώναξε κάποιος και η φωνή του έγινε θρήνος στις ψυχές των υπολοίπων. 

«Φοβάμαι», είπε κάποιος άλλος, «η άγνωστη αυτή κατάσταση μού προκαλεί παράξενα αισθήματα».

«Αισθήματα; ποιος μίλησε για αισθήματα;», είπαν με μια φωνή.

«Τι είναι τα αισθήματα; γνωρίζεις να μας πεις;»

Μεγάλες σταγόνες απορίας εμφανίστηκαν να τυλίγουν την ερώτηση και αυτή απλώθηκε στον χώρο, ραντίζοντας με αρώματα τον παγωμένο ογκόλιθο.

Κανείς δεν κουνήθηκε. Κανείς δεν σάλεψε. «Δύσκολοι καιροί για αλλαγές», σκέφτηκαν μαζικά και σιώπησαν. 

Βουβοί παρακολουθούσαν τα αιθέρια βήματα της ερώτησης να σκαρφίζονται πολυποίκιλες απαντήσεις.

«Από όλα, εκείνο που δεν κατάλαβα ήταν η φωτιά. Από πού άραγε να προήλθε τόση φλόγα», αναφώνησε κάποιος και έσκυψε να συναντήσει τον εαυτό του. 

Το αισθαντικό βλέμμα του καρφώθηκε στο κέντρο της ύπαρξής του. Έκλεισε τα μάτια. Η φωτιά ήταν ακόμα εκεί. 

«Πώς ελευθερώνεις την φωτιά;», σκέφτηκε και με μιας η αγάπη για την ατομικότητα ξεπρόβαλε γενναία. 

Οι πάγοι έλειωσαν, γεννήθηκαν το ‘εγώ’ και το ‘εσύ’ και από τα μαραμένα αισθήματα ξεπρόβαλαν η άποψη και η γνώμη.

Ο καυγάς άρχισε, τεντώθηκε η σινδόνη…

…αμέτρητους αιώνες μετά η ανθρωπότητα ψάχνει ακόμα να αντιληφθεί τον τρόπο να διαισθανθεί 

πώς η φωτιά γεννά, 

πώς η φωτιά γεννά το ‘εγώ’, 

πώς η φωτιά γεννά το ‘εσύ’

πώς η φωτιά γεννά το ‘εμείς’!

...γιατί ο καθείς έχει τη δική του... για το πώς ο κάθε άλλος πρέπει τον χρόνο του να ζει ... ακλόνητα επιβεβαιωμένη εγκεφαλική του γνώμη!

Λουκία Πλυτά

(Η Λουκία Πλυτά, συγγραφέας, ποιήτρια, γεννήθηκε στην Ερμούπολη Σύρου. Σήμερα ζει στην Αθήνα και εργάζεται στον Ο.Α.Ε.Δ. Ασχολείται με την ανθρώπινη ψυχολογία & φύση. Έχει συνεργαστεί με τον εκδοτικό  οίκο Πύρινο Κόσμο - βιβλίο «Εκδηλώνω Πρόθεση» 2011. 

Ποίηση: εκδόσεις  ΟΣΤΡΙΑ – «χωρίς Αυτό…»

Συμμετέχει σε ανθολόγια των εκδοτικών οίκων Όστρια, Διάνυσμα και Διαδρομές τέχνης.

Άρθρα της δημοσιεύονται στον τύπο και  ηλεκτρονικά περιοδικά)

(η εικόνα από το διαδίκτυο)