Μεταφορικά μιλώντας (των απόντων)

Όσο δεν είστε εδώ,

απόντες από αδιάπτωτη άσκηση αναπνοής,

να ξέρετε πως η ζωή ανασαίνει,

απτόητη απ’ τη δική σας εκνευριστική ακινησία.

Διατηρώ μάλιστα ακέραιη την υποψία

πως ίσως και να χλευάζει το αόρατον του πράγματος,

την ίδια ώρα που εσείς κλωθογυρνάτε την ανέμη

και πιάνεστε στο αδράχτι.

Ωστόσο, χρήσιμες είναι οι σταθερές μιας επαφής,

μια που η αλλαγή της ρότας είναι πιθανή

κι ο γυρισμός ευκταίος.

Αν πάλι -κυνηγός του αδύνατου-

‘πλάνην οικτράν πλανώμαι’

ας μείνει ο λόγος τούτος σαν ευχή,

λίπασμα στο αδιάβατο

της γης που μας χωρίζει.

Διώνη Δημητριάδου

(φωτογραφία: Christopher George)