Μεταφορικά μιλώντας (ιεροτελεστία του ελάχιστου)

Η σωστή δόση αρχικά.

Δύο κοφτές σιωπές

και από γλύκα τίποτα.

Ένα ανακάτεμα αργό

όπως μπερδεύονται τα αποκόμματα ζωής

μέσα σε διάμετρο στενή

σαν τους διαδρόμους των σπιτιών

με τους μικρούς φεγγίτες

μικρές ανάσες σε σκοτεινές αυλές

να αποσταίνει λίγο η ζωή.

Αναμονή με αταραξία

να μη θολώνει ο νους με άσχετα λόγια.

Και μετά

χτύπημα ανεπαίσθητο

ίσα να αγγίξει το κορμί

να το ξυπνήσει

από το λήθαργο ζεστής ανάσας.

Και πάλι ελάχιστη αναμονή

εκεί στον ελαφρύ κυματισμό.

Και με τον πρώτο αναστεναγμό

απόσυρση σκληρή

συνειδητοποίηση αποχής.

Κατόπιν αργά και ηδονικά

με το μυαλό σε αλλοτινούς καιρούς

πίνεις το αποτέλεσμα

της ταραγμένης θάλασσας.

(Διώνη Δημητριάδου)