Διαβάζοντας και σχολιάζοντας ( παιδικό)

Η ανάγνωση:

(από την ποιητική σκέψη της Βασιλείας Οικονόμου, «Το υπόλοιπο της αφαίρεσης», εκδόσεις Γκοβόστη)

«…

Κι αναρωτιέμαι πίνοντας καφέ

μπορεί κανείς να δραπετεύσει

απ’ το παιδικό του δωμάτιο;

…»

(Καθρέφτες)

Και το σχόλιο:

Κάποια στιγμή ανοίγουμε την πόρτα και εξερευνούμε και το υπόλοιπο σπίτι. Αναπόφευκτα κόβουμε τον ομφάλιο λώρο με τον παιδικό μας εαυτό. Αρχικά με ενθουσιασμό για την απελευθέρωση, με ευχάριστο ξάφνιασμα για τον καινούργιο ορίζοντα. Με λίγο αδιόρατο φόβο για τις σκοτεινές στροφές, ένα προμήνυμα της δύσκολης απαγκίστρωσης από το οικογενειακό αδράχτι.

Μόνο που ανοίγοντας καμιά φορά το παιδικό δωμάτιο της μνήμης, ας συμφιλιωθούμε με το ενδεχόμενο να μην το βρούμε άδειο. Είναι ακόμη εκεί και παίζει καθισμένο στο πάτωμα, σέρνοντας το μοναχικό του παιχνίδι κάτω από το κρεβάτι. Δεν μπορεί να μας δει. Αν μας έβλεπε, ίσως να μην έβγαινε ποτέ από το δωμάτιό του.

(Διώνη Δημητριάδου)

(η φωτογραφία από το διαδίκτυο)