Για την ποιητική συλλογή
Λέξεις Απόκρημνες
της Διώνης Δημητριάδου
γράφουν οι:
Θωμάς Κοροβίνης
Κούλα Αδαλόγλου και
Φωτεινή Βασιλοπούλου
Λήθη
Πανίσχυρη λήθη
εργατική.
Λειαίνει καρτερικά
όλες τις κοφτερές γωνίες
καταργεί μεθοδικά
όλα τα αποθηκευμένα
για ώρα ανάγκης.
Σε καιρό ξηρασίας
θα βρεθούμε ολόστεγνοι.
-ένα σοφό ποίημα από την ακάματη σκαπανέα του γραπτού λόγου
ΔΙΩΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-(από την καλαίσθητη, στοχαστική -σα να συνομιλεί με ποιητές
του σινεμά, τον Ταρκόφσκι ή τον ασπρόμαυρο Τάκη Κανελλόπουλο- νέα[ελληνικά,
αγγλικά] ποιητική συλλογή της
"Λέξεις Απόκρημνες - Precipitous Words-"
Θωμάς Κοροβίνης
Διώνη Δημητριάδου
«Λέξεις απόκρημνες»
Πολύ φροντισμένη, δίγλωσση έκδοση, από τις «Μικρές
εκδόσεις», 2017.
Μετάφραση στα αγγλικά: Robert Crist, Despina Lala-Crist
Ποίηση κατ’ εξοχήν στοχαστική.
Στοχασμός που «κρύβεται» πότε μέσα σε χορευτικές κινήσεις, πότε
σε ποιήματα ποιητικής, πότε σε πολλαπλές οπτικές ή και σε ταξίδια, υδάτινα
κυρίως, αλλά και αέρινα πετάγματα.
Οι λέξεις παίζουν, φυσικά, κυρίαρχο ρόλο στους στοχασμούς.
Οι «απόκρημνες λέξεις», όχι της βεβαιότητας, αλλά οι «ατίθασες», που μπορεί να
σε φέρουν στα όρια του κινδύνου. Μαζί και οι μάσκες, ανθρώπινα προσωπεία. Η
αέναη κίνηση του νερού, κόντρα στη βεβαιότητα και αυτή. Και από τις αισθήσεις,
γέρνει στοχαστικά το ποιητικό υποκείμενο προς την αφή, για να αγγίξει τα
συναισθήματα, τις συγκρούσεις, την απομάκρυνση, την απουσία, την πυρπόληση.
Και τούτοι οι στίχοι: «Από χαρτί φτιαγμένα/ τα ανθρώπινα
όλα».
Ο Χορός
Κι ερχόταν ο απόηχος μιας γιορτής παράξενης. Λες και όλοι
είχαν
μαζευτεί κάπου μακριά, και ακόνιζαν τα μαχαίρια τους. Όχι
για μακελειό.
Και μετά σαν όλο το σκηνικό να άλλαξε απότομα και άρχισε τις
γυροβολιές ένας χορός αλλόκοτος. Ο πρωτοχορευτής έδινε μια
και
πήγαινε ψηλά, κι ύστερα σέρνονταν στη γη με το κεφάλι κάτω.
Κι
έπιανε το μαχαίρι, δοκίμαζε τη λάμα. Κοφτερή.
Κι όπως κύκλος γινόταν ο χορός, βρέθηκε αυτός στη μέση. Πήγε
από κάποιον να πιαστεί, μα όλοι φεύγαν. Όταν πια κι ο
τελευταίος
χάθηκε, μόνος αυτός σήκωσε από κάτω το μαχαίρι και το έμπηξε
στο χώμα. Χορός των μαχαιριών
Κούλα Αδαλόγλου
Διώνη Δημητριάδου, Λέξεις Απόκρημνες, ποίηση, δίγλωσση
ελληνοαγγλική έκδοση, με αγγλική μετάφραση των Robert Crist και Despoina
Lala-Crist, Μικρές Εκδόσεις 2017
Δεν θα περίμενα τίποτε διαφορετικό από έναν ήρεμο, σεμνό και
τρυφερό άνθρωπο παρά μια ποίηση απλή, συγκινητική, βαθιά συναισθηματική, ζεστή,
που αναβλύζει μέσα από τα μάτια του παιδιού που κουβαλά ο ώριμος εαυτός του, με
τις μνήμες του έμπυρου έμπειρου ενήλικα ποιητή-προφήτη. Η ακούραστη θεραπαινίδα
του λόγου φιλόλογος και εξαίρετη ποιήτρια Διώνη Δημητριάδου εκδιπλώνει την
ευαισθησία και την αγωνία της με λέξεις συνάμα λειασμένες και απόκρημνες,
ανεπαίσθητες και σκληρές. Με έντονη συναισθηματική εμπλοκή, με ματιά φρέσκια
και ώριμη ταυτόχρονα δίνει οδηγίες προς ναυτιλλομένους και επίδοξους ποιητές,
απόσταγμα ζωής και βιωμένης τέχνης ποιητικής. Η ποιήτρια εκπληρώνει στο ακέραιο
το χρέος της να μας εισαγάγει στον άγριο και παρηγορητικό, τρικυμισμένο κι
απάνεμο κόσμο των απόκρημνων λέξεων σ' αυτήν την καλαίσθητη δίγλωσση
ελληνοαγγλική έκδοση, στην πιστή και ρέουσα μετάφραση των Robert Crist και
Despoina Lala-Crist, με ατμοσφαιρικό εξώφυλλο και φωτογραφίες από την υπέροχη
φωτογράφο-ποιήτρια Χριστίνα Καραντώνη.
Ιεροτελεστία του Ελάχιστου
Η σωστή δόση αρχικά.
Δύο κοφτές σιωπές και από γλύκα τίποτα.
Ένα ανακάτεμα αργό
όπως μπερδεύονται τα αποκόμματα ζωής
μέσα σε διάμετρο στενή
σαν τους διαδρόμους των σπιτιών με τους μικρούς φεγγίτες
μικρές ανάσες σε σκοτεινές αυλές
να αποσταίνει λίγο η ζωή.
Αναμονή με αταραξία
να μη θολώνει ο νους με άσχετα λόγια.
Και μετά χτύπημα ανεπαίσθητο ίσα να αγγίξει το κορμί
να το ξυπνήσει από τον λήθαργο ζεστής ανάσας.
Και πάλι ελάχιστη αναμονή εκεί στον ελαφρύ κυματισμό.
Και με τον πρώτο αναστεναγμό
απόσυρση σκληρή
συνειδητοποίηση αποχής.
Κατόπιν αργά και ηδονικά
με το μυαλό σε αλλοτινούς καιρούς
πίνεις το αποτέλεσμα της ταραγμένης θάλασσας.
Φωτεινή Βασιλοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου