Η Χαρά Νικολακοπούλου σχολιάζει
τον «Ευτυχισμένο Σίσυφο» της Διώνης Δημητριάδου
(ΑΩ εκδόσεις, 2019)
Αρχαίες αλήθειες
στα λασπωμένα ρείθρα η ζωή
στα ζάρια παίζει την ανάσα της
και ο δρόμος με αθόρυβη τη χλεύη του
για το ορθό και το αψεγάδιαστο
ακολουθεί πανάρχαια πορεία
πάντοτε ανάποδα (απόσπασμα)
Ο Σίσυφος περιγελά την τάξη αυτού του κόσμου γιατί κατέχει
μια πολύ απλή αλήθεια. Γι’ αυτό ίσως μπορεί να είναι ευτυχισμένος. Το γνωμικό
του Ηράκλειτου που έχει κατανοήσει ο Σίσυφος και εκείνο το άλλο το
συγκλονιστικό του Ηρόδοτου (κύκλος όλα τα ανθρώπινα και «φθονερόν το θείον»)
και οι δράκοι, βγαλμένοι από παμπάλαια παραμύθια, φοβισμένοι και μόνοι, αλλά
και το πανάρχαιο έθιμο που παραπέμπει στον Άδωνη και στα έθιμα ταφής, όλα
μπερδεύονται γλυκά στην ποίηση της Διώνης Δημητριάδου Διώνη Δημητριάδου για να
μας μαγέψουν.
Η ποιήτρια αγαπά τις πόλεις με στενά μπαλκόνια και τους
κλειστούς φωταγωγούς γιατί « μας δίναν πάντοτε/ τα πιο αληθινά μεγέθη», αγαπά
τη μοναχικότητα «μοναδικά μοναχικά δικά της/ όλα στην πίσω όψη του γυαλιού»,
αγαπά τις μικρές παραβολές και τους μύθους, ομνύει στο σώμα και στη μνήμη του
σώματος «μόνο το σώμα/ (από συνήθεια παλιά) / κράταγε ακόμα μιαν αναλαμπή/ γύρω
από ανύπαρκτη φωτιά», αναζητά «μια μοναχή πατρίδα/ να επιστρέφουμε σ’ αυτήν/
συνειδητά επαναπατριζόμενοι» και οδεύει προς τα εκεί όπου ο κύκλος κλείνει και
το τέλος είναι μια αρχή «μα μια αρχή σαν πεμπτουσία.»
Ποίηση κατασταλαγμένη, με υψηλούς δείκτες στοχαστικότητας,
ευαισθησίας και ευφυΐας.
Από τις Εκδόσεις ΑΩ 2019
Χαρά Νικολακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου