Μόλις πού προλαβαίνουμε... (ποίημα π. Σταύρου Τρικαλιώτη)

Μόλις πού προλαβαίνουμε...

(ποίημα π. Σταύρου Τρικαλιώτη)

Ἄστο

πονάει,

θέλει τόν χρόνο του

νά γιάνει.

Τό γιατρεύει

ἡ σιωπή,

τά ἀθῶα

παιδικά δάκρυα

καί ἡ σκέψη

γιά τά ὄμορφα καλοκαίρια

πού μᾶς περιμένουν.

Κυρίως ὅμως,

ἡ εἰλικρίνεια,

τό προνόμιο τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων

τοῦ μόχθου

καί ὄχι τῶν σαλονιῶν

καί τῆς ραστώνης.

Τό βλέπω,

κάνεις φιλότιμες προσπάθειες

νά εἰσχωρήσεις

στά βάθη τῆς ὕπαρξης.

Εἶναι ὄμορφο τό ταξίδι

πού μᾶς στέρησαν κάποτε

οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς

καί τά πελώρια κύματα

πού ράπιζαν

τά κουρασμένα μας πρόσωπα.

Σέ λίγο ξημερώνει.

Πρέπει να βιαστοῦμε.

Μόλις πού προλαβαίνουμε

τό πλοῖο τῆς γραμμῆς.

Μόλις πού προλαβαίνουμε

τόν ἥλιο πού ἀνατέλλει...

Σταύρος Τρικαλιώτης

31 / 05 / 2019