Mακρινή πόλη
της Αρσινόης Βήτα (Αγγελικής Γιαννοπούλου)
μαζί με μια φωτογραφία του Luc Kordas
Στη μέση αυτού του δρόμου
χωρίς μια σκιά δέντρου, ούτε
έναν σπόρο, ούτε μια ρίζα
του τίποτα σπαραγμός
τίποτα δεν προηγείται
τίποτα δεν ακολουθεί.
Αλλά, να, υπάρχει κάτι. Υπάρχει
μια πόλη.
Ακούς τα σκυλιά να γαβγίζουν,
νιώθεις στον αέρα τη μυρωδιά
του καπνού,
αισθάνεσαι τη μυρωδιά των
ανθρώπων σαν να είναι ελπίδα.
Αλλά η πόλη είναι ακόμα πολύ
μακριά.
Κάποιος αποφασίζει να
προχωρήσει
γέρνει προς τον παράδεισο
φτάνει εκεί που χαράζει ο ήλιος
μα τότε μεγαλώνουν οι σκιές
ίσως γιατί δε λέμε πια αυτά που
πιστεύουμε
κι ένα μαύρο σύννεφο περνά πάνω
από τα κεφάλια μας.
Κάποιος αποφασίζει να
υποχωρήσει
μένει στη μέση αυτού του δρόμου
ο άνεμος έρχεται, λυγάει στη
δίνη του
τόσο μπορεί
ίσως γιατί κοστίζουν ακριβά οι
λέξεις μας
γι ' αυτό κανείς πια δεν
μιλάει.
Αρσινόη Βήτα (Αγγελική Γιαννοπούλου)
Η
Αγγελική Γιαννοπούλου γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας. Σπούδασε ελληνική φιλολογία,
ψυχολογία και ιστορία της τέχνης. Εργάστηκε ως καθηγήτρια φιλόλογος. Άρθρα της,
δοκίμια, ποιήματα και διηγήματα έχουν δημοσιευτεί σε ιστοσελίδες: Homo
Universalis, Thessaloniki Art and Culture, Fractal, Με ανοιχτά βιβλία,
AlfaVita. Είναι παντρεμένη και έχει τρεις γιους. Από τις εκδόσεις Αρμός
κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο «Λέξεις στο φως».
Έχω την αίσθηση πως η αντίληψη της ύπαρξης αυτής της πόλης είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Είναι, ίσως, αποτέλεσμα της αντίληψής του για τη ζωή γενικότερα. Είτε αποφασίζει να προχωρήσει είτε να υποχωρήσει, μένοντας στα μισά του δρόμου, πιθανόν φανερώνει και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει ο καθένας τα αδιέξοδα της ζωής του, τον τρόπο διαφυγής του από έναν βασανιστικό εγκλεισμό εαυτού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, οι λέξεις κοστίζουν γιατί έχουν βαρύτητα ...χαϊδεύουν, πληγώνουν, περνούν μηνύματα, χειραγωγούν. Την αξία την καθορίζουμε εμείς κάθε φορά που τις χρησιμοποιούμε. Όμως, οι ακριβότερες λέξεις μας, οι ανεκτίμητες αλήθειες μας, στα μάτια μας φαίνονται...