Ένα κείμενο για τον Μίκη Θεοδωράκη
Tα λόγια του χτες στο σήμερα
Του Χρήστου Νιάρου
Του ουρανομήκη
μας Μίκη τα λόγια είναι και θα ’ναι
κοντά μας. Στις στροφές που μας οδηγούσε και μας οδηγάει η μαεστρία του όλοι
δηλώνουμε παρόντες. Σε όποια Πολιτεία,
σε όποια Ρωμιοσύνη, σε οποίο Αρχιπέλαγος, σε όποιο αναστεναγμό, ο λόγος και η κάθε λέξη τους γίνεται μικρός και μεγάλος κόσμος και ντουνιάς
για να χωρέσει τους πόθους, τα πάθη και τους κοινωνικούς αγώνες.
Σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης,
όπου και αν βρισκόμαστε, η μουσική των
τραγουδιών του μας μαγεύει, μας ταξιδεύει.
Σε όλους τους βράχους των καημών μας και στο όποιο παράπονό τους, η
νύχτα, τα άστρα και η χαραυγή χορωδιακά, συμφωνικά, συναυλιακά, δίπλα μας
ανταμώνουν. Στο Άξιον εστί μας
στρώνει το στρώμα. Στης ζωής την ανηφόρα και στον Επιτάφιό της ένας ήλιος δικαιοσύνης ξημερώνει σαν Ραντάρ. Η συμπαντική του αρμονία, στα
βήματα του Ζορμπά πάντα θα Ζει μέσα μας σε όποια Κατάσταση πολιορκίας και αν βρισκόμαστε.
Θα μας απλώνει και θα μας σφίγγει το
χέρι. Το θα τους που γίνεται να. Η Συνοικία το όνειρο και το όνειρο της συνοικίας το κατοικούμε και μας κατοικεί. Μαζί με τα
όποια λάθη της ζωής, ως προσπάθεια , ως ωριμότητα, ως ροδόσταμο. Με της αγάπης
τα αίματα αλλά και με τον Λύχνο του άστρου ένας μικρός βοριάς με ένα χελιδόνι θα
μας ανοίγει την πόρτα το βράδυ. Στους Ναούς
με το σχήμα του ουρανού θα σημάνουν οι καμπάνες και για σένα και για μένα. Είναι
μεγάλη αυτή η αγκαλιά των μελωδιών του Μίκη Θεοδωράκη. Ακόμη και αν οι δρόμοι είναι παλιοί, στο
περιγιάλι το κρυφό όλοι επιβάτες σε κάποια γωνιά καρτερούμε το δικό μας αστέρι,
το δικό μας φεγγάρι να ανδριεύει, να θεριεύει. Μεγάλα τα μεγέθη του πληθυντικού
των έργων του. Αφυπνίζουν, ποτίζουν τη γραμματική των αισθήσεων, τα βιώματα και
τις στιγμές μας. Κάθε μια ξεχωριστά, ιδιαίτερα
και αυτοδύναμα. Στη διαλεκτική και στη σύνθεσή τους θα κουβεντιάζουμε και θα
τραγουδούμε ανανεωμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου