Η Κατερίνα Παπαδημητρίου
γράφει για το δοκίμιο της Διώνης Δημητριάδου
Ο ποιητής διάγει εσώκλειστος - οι τόποι
στην ποίηση του Κώστα Θ. Ριζάκη
Εκδόσεις Του Φοίνικα, Αθήνα 2021
~~~
Η Διώνη Δημητριάδου με τον ξεχωριστό της τρόπο, ανιχνεύει την ποίηση του Κώστα Ριζάκη ιχνηλατώντας το ποιητικό αποτέλεσμα από τη θέση του ποιητή. Ο λόγος της ξεπερνά τη δομή του δοκιμίου και υψώνεται λογοτεχνικά στη σφαίρα της δημιουργικής ανάλυσης. Διακείμενο και ποιητική γλώσσα αποκρυπτογραφούν τους στίχους του ποιητή για να αναδείξουν την πολυσήμαντη πυκνότητα των στίχων του Κώστα Ριζάκη.
Άκρως ενδιαφέρουσα η ανάλυσή της
Διώνης Δημητριάδου οδηγεί τον αναγνώστη έντεχνα σε ερωτήματα που προκύπτουν
αβίαστα, καθώς ο λόγος της, λόγιος και εμπεριστατωμένος ανιχνεύει τις ρίζες της
ποιητικής του Κ. Ριζάκη. Η Δημητριάδου οδηγείται έντεχνα στην κατάδειξη του
ποιητικού μόχθου και του τόπου, της ποιητικής έμπνευσης, της τόλμης της
επικοινωνίας του ανθρώπου – ποιητή με την ίδια τη δημιουργία αλλά και με τον
αναγνώστη και τη σύνδεση της με το υπερκείμενο.
Η Διώνη, ως ποιήτρια, ως
κριτικογράφος, ως φιλόλογος, παραδίδει μαθήματα λογοτεχνικότητας, κριτικής
σκέψης και ανάλυσης, καθώς χτίζει εσωτερικά και σοφά δομημένα τα ρητορικά της
ερωτήματα, ρίχνοντας φως στο αξημέρωτο «Νυχτέρι», την «αγρύπνια την ποιητική»,
του Κώστα Ριζάκη. Σ’ εκείνη την ώρα που, […] « χτυπούν παραθυρόφυλλα μέσα στην
άγρια νύχτα/ ο κροταλίας άνεμος ξεσπάθωσε ξανά (κι απόψε)», (στίχοι του
Κ.Ριζάκη, σελ. 15.)
Πριν καταλήξει αναρωτιέται η
δοκιμιογράφος Διώνη, (σελίδα 36): «Εν, τέλει τι;» για να συνδηλώσει πως ο
χρόνος στην ποίηση του Κ. Ριζάκη […] «μεταποιείται σε χώρο, ικανό να στεγάσει
τον ποιητικό λόγο.», και καθώς τα ερωτήματα εξακολουθούν να τίθενται η Δημητριάδου,
σχεδόν μαιευτικά, καταλήγει: […] «Να, που οι τόποι γίνονται ένας, να που
απροσδόκητα οι τοίχοι καταρρίπτονται. Αυτή είναι η δύναμη της ποίησης; Αυτή
είναι ίσως εν τέλει η δύναμη του ανθρώπου.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου