Κρω κρω κρω
της Βίκυς Δερμάνη
μαζί με μια φωτογραφία του Άγγελου
Τζωρτζίνη
Θα στέκομαι
εκεί. σαν ένα ασκί άδειο και ζαρωμένο. θα τρέμει το πηγούνι μου. θα κροταλίζουν
τα δόντια μου. θα μυρίζει άσχημα η ανάσα μου. θα είμαι πεσμένη στο πάτωμα.
εκεί. άπλυτη. ένα ντεπόζιτο ιδρώτα θα είμαι. θα έχω καταρρεύσει. θα είμαι. δεν
θα είμαι. ένα ντεπόζιτο ιδρώτα. θα είναι μέρες μακρινές. κοντινές. στη λήθη
απωθημένες. θα με βρουν. θα με αρπάξουν σαν υλικό περίπλοκο. αδιαφανές.
ανέγγιχτο. ρωγμές της μνήμης. τρυφερό σούρουπο. νιότη των μαύρων αλόγων. γήρας
της ρυτιδιασμένης θάλασσας. θα θυμηθώ όσα πίσω μου άφησα: δεν πρέπει να
θυμάμαι: θα θυμηθώ: δεν πρέπει να θυμάμαι: εκεί πίσω υπήρχε ένας κήπος: αν
μπορούσα να ξαναγυρίσω εκεί: αν μπορούσα να κρυφτώ εκεί. κρω, κρω, κρω.
πεινασμένα πετάνε πάνω από το κεφάλι μου. κρω. θυμάμαι. κρω. πεινάω. πεινάνε. κρω.
το χώμα κυλά. τις σκοτωμένες λέξεις κρύβει. λάσπη. λάσπη. να θυμηθώ τη γεύση
της λάσπης. παίζει η γλώσσα. τα χείλη σκουπίζει. κρω, κρω, κρω. παραλύω.
σαπίζω. μορφάζω. μορφασμός. πεσμένη στο πάτωμα. κρύο πάτωμα. παγωμένα μέλη.
είμαι αυτό. είμαι αυτό. είμαι αυτό το μάτι με τη συσσωρευμένη οργή. είμαι αυτό
το μάτι που στη λάσπη κυλά. βλέφαρα κλειστά. βλέφαρα. βλέφαρα. μορφασμός. τα
βλέφαρα να στάζουν καπνιά. η γλώσσα γλύφει. αυτήν την ουλή από μαχαίρι. στο
πρόσωπο. αυτήν την ουλή. φεύγει. φεύγει. ζητώ το σώμα μου πίσω. ζητώ τα μάτια
μου πίσω. φεύγει. φεύγει ο καπνός. το σώμα φεύγει. σκορπισμένα κύτταρα και
αιμοσφαίρια. το σώμα μου πεσμένο στο πάτωμα. φεύγει. φεύγει. στο βρυχηθμό του
ζώου. στη μάχη. στην πυρόλιθη σπηλιά. στη θυσία και στην τρέλα. στον απειρόμετρο
φόβο της αρχής. στο φόβο του ήλιου. στο φόβο της καταιγίδας. στο φόβο των
προσωπίδων. στο φόβο της πείνας. της εγκατάλειψης. της άρνησης. φεύγει. στο
ματωμένο ναό της φρίκης. κρω.
ω μυστήριο!
ω απάτη! ω νοσταλγία ζωής!
Βίκυ Δερμάνη
(από την ποιητική συλλογή «Ο πόνος μαύρος σκύλος π’ αλυχτά»,
ΑΩ εκδόσεις)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου