«Ήθος ποιούντες»

Πρώτα έκλεισε τη μεγάλη κουρτίνα του σαλονιού.

Χαμήλωσε τα φώτα.

Ύστερα κάθισε στη μοναδική καρέκλα,

τη γυρισμένη προς τον τοίχο.

Έκλεισε τα μάτια και «παίξε τώρα» είπε ήσυχα, 

χωρίς να απευθύνει τον λόγο σε κανένα.

Μέσα του αναδύονταν στη σειρά

όλα τα αλλοτινά του δράματα.

Η πολλαπλή του εικόνα άλλαζε διαρκώς τις μάσκες της.

Ζούσε.

Διώνη Δημητριάδου