Μεταφορικά μιλώντας (συνδέσεις αφανείς)

Από σαράντα κύματα.

Κι ήτανε μετρημένα ένα προς ένα,

με το χειρότερο να χάσκει φοβερό,

απ’ όλα τελευταίο.

Κι ύστερα ανοίγοντας το πρωινό

παράθυρο του Δεκεμβρίου

σαν να διαλύθηκε όλη η πάχνη,

κι εφάνη πίσω απ’ τη νωπή νυχτερινή εικόνα

όλο το φως που εφώλιαζε.

Ως να ‘ρθει πάλι το νυχτέρι,

να ξεχυθεί από τα άβατα, τ’ ασύνειδα του νου

πάλι μια θύελλα θαλασσινή

για να ρημάξει όλα τα φωτεινά,

έρμαια στους αφρούς της.

Θαρρείς και λαχταρά η άβυσσος

να βγει στον πάνω κόσμο,

διασώζοντας στον ύπνο τον βαθύ

τις αφανείς συνδέσεις.

Διώνη Δημητριάδου

(η εικόνα από το διαδίκτυο)