Ύστερα
Όσο θυμάμαι θάλασσες,
ένα αντιφέγγισμα όλα τα γύρω
που βάφαν τα νερά τους πράσινα.
Κι όσο θυμάμαι πρόσωπα,
παιδιά χωμάτινα στους δρόμους
παιχνίδι χορτασμένα.
Μόνο που ύστερα
όλο το πράσινο το αίμα το κατάπιε
και τα παιδιά απόκαμαν
να κυνηγούν θαλασσινά πουλιά
και στήσανε παιχνίδι στο βυθό.
Διώνη Δημητριάδου
(εικόνα: Ο Χριστός της αβύσσου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου