Έχει
ένα κέφι ο Μόσε…
της
Δέσποινας Καϊτατζή-Χουλιούμη*
Θεόρατος ο Μόσε
πηγαινοέρχεται στην παραλία με τα πολύχρωμα κολιέ περασμένα στον καρπό.
Κενιάτης. Το πρόσωπο κατάμαυρο. Τα λευκά δόντια και το ασπράδι των ματιών σπάνε
το σκούρο του δέρματος. Στον εβένινο καρπό λαμποκοπούν αχάτης, φίλντισι, κοράλλια, κεχριμπάρια. Τα κάνει η μάνα και μου τα στέλνει, λέει
ο Μόσε στην προσπάθειά του να πουλήσει. Κοιτάξτε τους κόμπους. Το δέσιμο
ανάμεσα στις χάντρες. Δυο μέρες παλεύει η μάνα για να τελειώσει το καθένα. Ζητά
είκοσι ευρώ για το διπλό κολιέ από πράσινο φίλντισι και κρυσταλλάκια. Τελικά το
πουλά δέκα. Ξέρει από παζάρια η κυρία. Του ζητά σκουλαρίκια ασορτί μα δεν έχει.
Θα φέρω στο πανηγύρι, λέει, της διπλανής πόλης. Αρχές Σεπτέμβρη θα με βρεις εκεί, της χαμογελά.
Έχει ένα κέφι ο
Μόσε... Χαμογελάει συνεχώς λες για να
σπάει το κατράμι της ζωής όπως το μαύρο στο πρόσωπο. Άλλοτε πάλι ξεκαρδίζεται
στα γέλια με το παραμικρό, έτσι που δεν καταλαβαίνεις αν πρόκειται για γέλιο ή
για κλάμα. Τα βράδια ο Μόσε κοιμάται στο πάρκο στο τέρμα της πλατείας στο
γκαζόν δίπλα στο αυτοκίνητο. Κάνει πολλή ζέστη στο αυτοκίνητο. Σκέτος φούρνος.
Αδύνατο να βγάλει τη νύχτα μέσα όπως το χειμώνα που τουρτουρίζει απ' το κρύο
διπλωμένος στα δυο. Ξαπλώνει εκεί έξω δίπλα στο τροχήλατο σπίτι του. Να το φυλάει μην του το κλέψουν και δεν θα
έχει ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ. Δεν θα
μπορεί να περιφέρεται από τόπο σε τόπο για να πουλάει την πραμάτεια.
Στον
πρωινό περίπατο τον βλέπω αλφαδιασμένο πάνω στο γρασίδι. Κουκουλωμένος χαμογελά
και στον ύπνο. Απ' τα νοτισμένα βλέφαρα στάζουν κεχριμπάρια. Μπορεί και να
ονειρεύεται τη μάνα. Κάποια κοπέλα. Κάποια καλύβα ίσως στη σαβάνα μ' ένα τσούρμο παιδιά απ' έξω να
παίζουν ανέμελα, να πειράζονται.
Δέσποινα
Καϊτατζή-Χουλιούμη
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου