Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Δύο κείμενα του Θανάση Πάνου


Το ιστολόγιο "Με ανοιχτά βιβλία" φιλοξενεί δύο κείμενα του Θανάση Πάνου


Ο αιμοχαρής και ο αδέσποτος





Στην αρχή θεώρησα  ότι απλά πείραζε ό ένας τον άλλο.
Έπινα τον καφέ μου στο παραθαλάσσιο αναψυκτήριο και από το διπλανό τραπέζι  άκουγα τον δυνατό  διάλογο ανάμεσα  σε  δύο μεσήλικες που έπιναν τα ούζα τους και μαζί τους είχαν   δεμένα  τα σκυλιά τους

-Ο σκύλος σου, Ευάγγελε, έχει ματιά όλο κακία, άγρια σαν και τη δικιά σου.
-Αν του γνέψω, θα κάνει τον δικό σου  κουρελού… τον έχεις κάνει κότα, δεν είναι φύλακας αυτός.
-Δεν τον πιέζω, δεν θέλω να τον  φτιάξω τίποτα, ας βγάλει αυτά που αισθάνεται από τη συμβίωσή μας. Βλέπεις έχουμε άλλη αντίληψη, Βαγγέλη!  Εγώ το βρήκα αδέσποτο …
-Εμ! Είδες; Καλά λέω… τυχαία έχεις σκύλο!  Να ρωτάς για να μαθαίνεις!  Eγώ που το έψαξα, ξέρεις πόσα έδωσα να τον αγοράσω;
-Έχει πιστοποιητικά και τέτοια;
-Aν έχει; χα! Τον έφερα από τη Ρωσία, εκεί δεν έχει αστεία με μαμούχαλα σκυλάκια. Λιοντάρια φτιάχνουνε!
- Εντάξει, δεν λέω είναι άγριο ζώο, αλλά δεν φοβάσαι για τα παιδιά; Αν κάποιο παιδί θέλει να το χαϊδέψει;
- Να το μαζέψουν οι γονείς του… τα ζώα δεν είναι για χάδια και φρου-φρου με αρώματα. Τρώει σαν αρκούδι, ξέρεις πόσο μου στοιχίζει για φύλακας;
- Σίγουρα, έχει κόστος μεγάλο… τον έχεις όμως  χαϊδέψει ποτέ, ρε Βαγγέλη;
-Γιατί;
-Ξέρω γω; Δεν τον νοιώθεις και λίγο συντροφιά σου; Εγώ δεν μπορώ να μη τον χαϊδέψω … είναι ο κολλητός μου.
-Τι κολλητός και μαλακίες… φαντάρος είναι και πρέπει να είναι πάντα έτοιμος για να υπερασπιστεί την ιδιοκτησία μου. Του ρίχνω βέβαια και λίγο ωμό κρέας με αιματάκι.  Χα!

Μετά από ένα μήνα,  έμαθα από την τοπική εφημερίδα το γεγονός που συγκλόνισε την περιοχή μου. Ληστής είχε πηδήξει τον φράκτη  σπιτιού, μπήκε από το παράθυρο και νάρκωσε με σπρέι  τον ιδιοκτήτη που κοιμότανε.  Την άλλη μέρα τον βρήκε ο ταχυδρόμος νεκρό, με κομμένο το λαρύγγι  και  παραδίπλα του  τον φύλακα σκύλο, πάνω στο ναρκωμένο σώμα του ιδιοκτήτη, που το κρατούσε ζεστό. Τυχαία έμαθα πως ήταν ο αδέσποτος, ο σκύλος που δεν εκπαιδεύτηκε ποτέ για φύλακας.
 Όσο για τον αιμοχαρή φιλόζωο, φοβάμαι πως αν μάθω νέα του θα είναι γιατί ο σκύλος του τον έφαγε  ή δραπέτευσε , γιατί και τα σκυλιά όσο και να τα εκπαιδεύσεις για άγριους φύλακες ή και δολοφόνους, έχουν ένα θεόδοτο μέρος στην  ψυχή τους, αμόλυντο και ανέγγιχτο, που ωμό κρέας ή ανθρώπινη ηλιθιότητα  δεν μπορεί να το μολύνει.



Το ομορφότερο φιλί




Τα πάντα στο κόσμο είναι διατεταγμένα σε λογική σειρά ενώπιον του ομορφότερου φιλιού. Γεύση, είναι το μικρό όνομα του πρώτου ερωτικού φιλιού. Τρυφερό, οξύ, καυστικό, αλμυρό ή γλυκό, άτσαλο και ντροπαλό, χαράζει μόνιμα στη μνήμη την παρουσία του. Είναι η αιφνίδια λάμψη του σύμπαντος συσσωρευμένη σε δύο χείλη. Συγκλονίζει με την αίσθηση του χάους που αναδύει η πρώτη ταύτιση των εσωτερικών προβολών. Έχει τη δύναμη να κουρελιάζει τη λογική και να αναγεννά επιθυμίες που εντυπώνουν στα τρίσβαθα των ερωτικών αισθήσεων την άυλη φλογερή του πάθους πραγματικότητα.
Όταν είναι μουσικό φιλί, είναι κλειδί του πενταγράμμου με νότες ενεργειακές που συγκινούν και φορτίζουν όλες τις σκέψεις σε περιελίξεις εν χορώ. Στα χείλη συναπαντώνται και κατοικούν έμμουσα οι παιδικές καρδιές με όλα τα μυστικά της παιδικότητας. Με τον διπλασιασμό ή τις επαναλήψεις ίπτανται επίγεια και καταδεικνύουν το πέρασμα προς το φως που απεκδύει όλα τα πάθη. Περιδινούμενα τα σώματα μες το φιλί περιγελούν τη γήινη βαρύτητα.
Το πρώτο φιλί προσμετράται μόνο του, ως αρχή και τέλος. Όσο ο χρόνος μας ταξιδεύει, συγκινεί με την απουσία του. Ως όν, άγριο ή οικόσιτο, φωνάζει τον αποχωρισμό.
Ως κάτοικος του φυτικού βασιλείου είναι ένα μοναδικό λουλούδι που ανθίζει και μαραίνεται διαφορετικά για τον κάθε άνθρωπο.
 Αν κηπουρός φιλιών δεν νοιώσεις, έρημος θα είναι ο βίος σου.

 Όσο για μένα, που τολμώ -ο γελωτοποιός- τα τοπία της ψυχής του πρώτου και ομορφότερου φιλιού να περιγράψω σε χώρο ασφυκτικό, ανάμεσα σε πόδια γιγάντων κάτω από ένα αποκριάτικο τραπέζι γεννήθηκε το πρώτο το φιλί, μαζί με την απαγορευμένη αρετή του. Μετά φορέσαμε ξανά τις μάσκες και αναδυθήκαμε από της ιεράς τράπεζας τον χώρο.
(πίνακας:Levan Mindiashvili)

Θανάσης Πάνου

(Ο Θανάσης Πάνου σπούδασε οργάνωση & διοίκηση επιχειρήσεων,  κοινωνιολογία- εγκληματολογία και  πραγματοποίησε ειδικές σπουδές εικαστικών τεχνών  (εικόνα ήχος-κίνηση-λόγος), με αντικείμενο έρευνας την λειτουργιά της καλλιτεχνικής φόρμας και τη μορφική της αντιστοιχία από το ένα είδος τέχνης στο άλλο, μέσω της βιωματικής παιδείας. Ως  εκπαιδευτικός έχει εργαστεί με ομάδες art therapy και είναι επιστημονικός συνεργάτης του κέντρου ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ & ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΕΧΝΩΝ στο τμήμα πειραματικής έρευνας και έκφρασης. Έχει λάβει μέρος σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις Ζωγραφικής – video-art,  στην Ελλάδα και το εξωτερικό  και έχει οργανώσει λογοτεχνικές εκδηλώσεις και δρώμενα πλαισιωμένα με μουσική και οπτικοποίηση ποιητικού λόγου.  Το  Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών (Τhe Institute for Experimental Arts) το 2013 και 2014 παρουσίασε videoart & ποίησή του στο Διεθνές Φεστιβάλ ποίησης ( Ιnternational Film Poetry Festival). Με το μουσικό σχήμα των MOLES BAND  έχουν επενδύσει μουσικά  παραγωγές documentary.  Άρθρα , πεζά και ποιήματα του  έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες ,περιοδικά και λογοτεχνικές  ανθολογίες.)






2 σχόλια:

  1. Τρομερό κείμενο!Υπέροχο ! Καθρέφτης ψυχών. Εγώ ξέρω πως τα σκυλιά μοιάζουν τα αφεντικά τους.Κακό το αφεντικό; Κακό και το σκυλί.ΔΕΝ υπάρχουν κακά σκυλιά.Γίνονται κακά!Ο κηπουρός των...φιλιων ήρθε να γλυκάνει λίγο την ψυχή μου.Υποκλίνομαι! Και πούσαι; ΤΙΠΟΤΕ δεν είναι τυχαίο στη ζωή μας.Χτίζονται όλα πετραδάκι πετραδάκι...Από αυτά που μας γαλούχησαν οι γονείς μας... Μπραβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τρομερό κείμενο υπέροχο! Καθρέφτης των ψυχών.Τα σκυλιά έλεγε ο μπαμ,πάς μου μοιάζουν τα αφεντικά τους.Κακό το αφεντικό; Κακό καιτο σκυλί.Όπως μάθει.Δεν υπέρχουν κακά σκυλιά! Γίνονται κακά! Ο κηπουρός των...φιλιών γλύκανε την ψυχή μου. Και πού΄σαι; Τίποτε δεν είναι τυχαίο στη ζωή μας.Χτίζεται πετραδάκι πετραδάκι με αυτά που μας γαλούχησαν οι γονείς μας. Υποκλίνομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή