Το ιστολόγιο "Με ανοιχτά βιβλία" 
φιλοξενεί δύο ποιήματα του Θανάση Πάνου

ΔΥΟ ΧΩΡΕΣ  ΕΝΤΟΣ

Και λένε οι γεροντότεροι  πως είναι μια χώρα εντός,

που τα παιδιά της δεν ψηλώνουν πια,

χλωμά πόρνα παιδιά, με διασταλτά ρουθούνια

και  με ανάσα που βρωμά κοπριά.

Ομοιόμορφα παιδιά, με αίμα θολό και κολασμένο

και με σβησμένους  κεραυνούς μες  τα μικρά τους σκέλη.

Μυριάδες τέτοια παιδιά κινούνται βασανιστικά εντός μου

σκέψεις ασυντέλεστες, παιδιά ασύλληπτα, στην χώρα που με έπλασε,

κακοφορμισμένα άσχημα με γιατρεμό κανένα.

Κι όταν  με πορφυρά φιλήματα και αγάπη τα μελίζω

με αλαργινά χαμόγελα στα άγρια πρόσωπά τους

με σπρώχνουν στα κατάβαθα, αγρίμια  σαλιάρικα δειλά,

χωρίς ψυχή να κατοικούν στις σκοτεινές εντός  γωνίες.

Τι να τα θες,

είμαι παιδί, και εγώ όπως  και εσύ,

γεννήτορα δειλού  Λατίνου,

που  πελεκούσε την κάθε πορεία πονηρά,

λαξεύοντας το αύριο,

τόσες φορές με αρμαθιές λαθών,

κρίσεων νωθρών  και ακάθαρτων

και  επιδρομές αποβολών  στο σώμα της ιστορίας.

Και κάθε ίδιο λάξευμα πάνω στα παλούκια

συρρικνωμένους νέους Τειρεσίες γένναγε,

παιδιά αγρίμια άνοα,

που όλο τα μαύρα προμαντεύουν

και καρφωμένο με χτυπούν

πάνω στης χώρας  τα εντός,

βαριά  αρχέγονα δοκάρια.

…

Και λένε οι γεροντότεροι,

πως είναι και μια άλλη χώρα εντός,

εν μέσω πλήθους και τιμητικής φρουράς

παιδιών γυμνών και αμόλυντων,

ισάδελφη ποιητική πατρίδα,

φως κάθε ερέβους με το δικό της

ανεξερεύνητο το θάμπος,

καλώντας αντάρτης άφοβος να γενείς,

εγώ όπως και εσύ,

και κόντρα στον Γραίγο

μας καλεί, και  μας  καλεί.

ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΟΥ ΑΓΕΡΑ

Αλλόκοτος από ψηλά, όταν κλαίει ο αγέρας,

βρέφος υπερβολικά ατάραχο, μάλλον ορφανό,

και κάτω στη γη οι άνθρωποι,

υποκείμενοι σε ένα είδος ανάτασης,

πάνω στο δακρυσμένο της γης σώμα,

στα γόνατα πεσμένοι τον λατρεύουνε,

όπως της θάλασσας τα κύματα

τα ταξιδιάρικα παιδιά του,

όπως η φουρτουνιασμένη θάλασσα

που υπαγορεύει το δακρυσμένο του  παράπονο

με την πιο  άγρια μελωδία.

Και η Παρθένος,

περιστοιχισμένη από αγγέλους

που αενάως περιστρέφονται,

καλεί, τα πρόσωπά μας να σκουπίσει

με το νοτισμένο  μαντίλι  από τα δάκρυα του αγέρα,

ολάκεροι ένα  σώμα,

μια αλληλουχία σημαδεμένη

από τη λύτρωση της γέννησης και της ζωής

και όταν τα δάκρυα του στερεύουν 

και  από του θανάτου  την αποκαθήλωση.

      Θανάσης Πάνου    
(συγγραφέας-εικαστικός)

Ο Θανάσης Πάνου σπούδασε οργάνωση & διοίκηση επιχειρήσεων,  κοινωνιολογία- εγκληματολογία και  πραγματοποίησε ειδικές σπουδές εικαστικών τεχνών  (εικόνα ήχος-κίνηση-λόγος), με αντικείμενο έρευνας   τη λειτουργία της καλλιτεχνικής φόρμας και τη μορφική της αντιστοιχία από το ένα είδος τέχνης στο άλλο, μέσω της βιωματικής παιδείας. Ως  εκπαιδευτικός έχει εργαστεί με ομάδες art therapy και είναι επιστημονικός συνεργάτης του κέντρου ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ & ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΕΧΝΩΝ στο τμήμα πειραματικής έρευνας και έκφρασης. Έχει λάβει μέρος σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις Ζωγραφικής – video-art,  στην Ελλάδα και το εξωτερικό  και έχει οργανώσει λογοτεχνικές εκδηλώσεις και δρώμενα πλαισιωμένα με μουσική και οπτικοποίηση ποιητικού λόγου.Το ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών (Τhe Institute for Experimental Arts) το 2013 και 2014 παρουσίασε videoart & ποίησή του στο Διεθνές Φεστιβάλ ποίησης ( Ιnternational Film Poetry Festival). Με το μουσικό σχήμα των MOLES BAND  έχουν επενδύσει μουσικά παραγωγές documentary.  Άρθρα, πεζά και ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και λογοτεχνικές ανθολογίες.

                          https://www.facebook.com/PoetryT.Panou                                                          https://www.facebook.com/artimerosthanasispanou                            https://www.facebook.com/thanasispanou