Μεταφορικά μιλώντας (η γυναίκα του Λωτ)

Ακόμη αξημέρωτα ήταν

που στάθηκε στην πόρτα

με τις νυχτερινές σκιές

βαθιά μέσα στο βλέμμα

περιμένοντας  το φως

στην πρώτη χαρακιά.

Όταν στον μακρινό ορίζοντα

έδειξε να χαράζει

εκείνη έστρεψε τα νώτα

κι έτσι ακίνητη ατένιζε

τη νύχτα τη δική της.

(Διώνη Δημητριάδου)