Διαβάζοντας και σχολιάζοντας (το ίσον και το δίκαιον)

Η ανάγνωση:

(από τον τρίτο τόμο του βιβλίου του Κορνήλιου Καστοριάδη «Η ελληνική ιδιαιτερότητα – Θουκυδίδης, η ισχύς και το δίκαιο – σεμινάρια 1984-1985», από τις εκδόσεις «Κριτική»)

«Έχουμε λοιπόν την ευνομίαν των Σπαρτιατών, αλλά και, στον Ηρόδοτο, την ισονομίαν, τον ίσο νόμο για όλους, έναν όρο ο οποίος δηλώνει τη δημοκρατία πριν καν εμφανιστεί ο όρος δημοκρατία. Η ισονομία παραπέμπει στο συνολικό ζήτημα του όρου νέμω: το ζήτημα της ίσης κατανομής.»

Και το σχόλιο:

Η ίση κατανομή συνήθως ανταποκρίνεται στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, το τόσο ευαίσθητο σε όλες τις περί ισότητας έννοιες. Παραδόξως, όμως, οι έννοιες ισότητα και δικαιοσύνη δεν ταυτίζονται, τουλάχιστον όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Η έννοια της δικαιοσύνης εξυπηρετείται μόνον υπό την προϋπόθεση ότι ο νομοθέτης λάβει σοβαρά υπόψη του, κατά το ‘μοίρασμα’,  τις ιδιαιτερότητες με τις οποίες η φύση προίκισε τον καθένα από μας. Νομίζω ότι καλύτερα από την οποιαδήποτε θεωρητική προσέγγιση του θέματος (και κυρίως για να μην εμπλακούμε σε νομικούς όρους και ξεσηκωθούν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι) μπορεί να δείξει το ασύμβατο των δύο εννοιών η εικόνα, από το "φοιτητικό portal Ιωαννίνων".

(Διώνη Δημητριάδου)