Διαβάζοντας και σχολιάζοντας (τα σιδερένια)

Η ανάγνωση:

(«Το σιδερένιο κρεβάτι», από την ποιητική συλλογή «Κλινικά απών» της Χλόης Κουτσουμπέλη, εκδόσεις Γαβριηλίδης)

«Δεν είχε παιδική ηλικία και αυτό του επέτρεπε να δια-

περνά τους τοίχους αλώβητος. Επίσης διατηρούσε την 

κατάλληλη θερμοκρασία ώστε να μην υπάρξει ποτέ ορ-

γιώδης βλάστηση στο θερμοκήπιο μέσα του. Κάποτε 

μια γυναίκα έβαλε το χέρι της μέσα στο κορμί του και 

κάτι σχίστηκε στο στέρνο του. Της έγραψε τότε ένα 

γράμμα. Αγαπημένη μου, της μήνυσε, θέλω να σε φω-

τογραφίσω για το αρχείο που κρατώ. Να έρθεις αύριο 

στο στούντιο, να φοράς ένα λευκό φουστάνι και λευκά 

εσώρουχα, να έχεις κότσο τα μαλλιά. Να κρατάς μια 

ομπρέλα και να διαλύεσαι απαλά όπως παλιά δαντέλα. 

Να μυρίζεις γιασεμί. Θα κάνουμε έρωτα σε ένα σιδε-

ρένιο κρεβάτι. Θα λύσεις τα μαλλιά σου και θα κλαις. 

Την ώρα του αποχαιρετισμού θα αρνηθώ κάθε ανά-

μειξη. Γιατί όταν εσύ θα μπαίνεις στην φωτογραφία, 

εγώ πάντα θα είμαι πίσω από τον φακό.»

Και ο σχολιασμός:

Ίσως αυτό είναι το πρόβλημα στον έρωτα. Η μοναχική στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχουν δύο θέσεις (ποτέ μία) και εσύ διαλέγεις, όπως πάντα, αυτήν μπροστά στον φακό. Και αφήνεσαι στην αυταπάτη ότι όλα τα όμορφα και τα εκστατικά γίνονται εκεί, στο άπλετο φως. Στη σκοτεινή πλευρά, όμως, συντελούνται τα άλλα θαύματα, τα αόρατα με γυμνό και εύπιστο μυαλό. Και αυτά είναι τα πιο σκληρά, τα σιδερένια και αδιαπέραστα για την αφελή οπτική. Που πάντοτε χάνει το παιχνίδι.

στη φωτογραφία ο Fred Boissonnas

(Διώνη Δημητριάδου)