«Μαζί»

Ο χρόνος αδυσώπητος σμιλεύει σώματα,

πρόσωπα αλλοιώνει

και καταργεί τις βεβαιότητες,

παροδικά στηρίγματα μιας εξωτερικής εικόνας,

καθώς γητεύεις τη συντήρηση

-μάταιη σπονδή στις μέρες που αποχωρούν.

Κερδίζει ο χρόνος στα σημεία.

Όμως όπως τα σκαλοπάτια κατεβαίνουμε,

όλα τα σκοτεινά σαν να διαλύονται

από το μαγικό ετούτο 

της πιο στενής συνύπαρξης,

νόστοι και ηλικίες και δράματα προσωπικά μικραίνουν,

καθώς ανοίγει ο ορίζοντας

μιας ύστατης ανοδικής ελπίδας.

Ετούτο το «μαζί» είναι που αμφισβητεί την άβυσσο

και  επινοεί -όσο μπορεί- στο γύρισμα των χρόνων

το πέρασμα στο φως.

Διώνη Δημητριάδου

(πίνακας: «Ερωτικό ζευγάρι», Παναγιώτης Χαλούλος)