ΝΥΧΤΩΔΙΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ
Απόψε, θα σε φέρω στην πίσω πλευρά του φεγγαριού
να σ’ εμπιστευτώ το κρησφύγετο των ανείπωτων πόθων
και κείνους τους μυστικούς δρόμους με τις ευδιάκριτες σκιές
που γλιστράνε ανάμεσα σε γητεύτρες πλάνες κι απαντοχές,
γλυκό καρτέρεμα του νου και της ψυχής απάγκιο,
να μοιραστούμε φόβους,ερχομούς και λυτρώσεις.
Θα σε προλάβω μνήμη και σπονδή, ηχώ θα σε κρατήσω,
ανάκρουσμα χορικό, εωθινή παράκληση κι αγρύπνια,
κι ας σε θυμάμαι πάντα ν’ αναχωρείς‚ πάντα να δραπετεύεις,
άφαντη στο απέναντι στενό κι αλαργινή στην άλλη όχθη,
βαθιά συλλογή και σκοτεινή, ίδια με της σιωπής τον ύμνο,
να μνημονεύουμε χαρές, να μακαρίζουμε πάθη.
Θα βρω ναό να σε λατρέψω κι άβατο να σε κρύψω,
εκεί που συνάζονται της νύχτας οι θεοί και θυσιάζουν,
θα βρω και μια ψηλή κορφή τον ουρανό ν’ αγγίξω,
εκεί που οι θνητοί αποτολμούν την ιερή φυγή τους,
συνεπαρμός η σκέψη σου, μύχιο κάλεσμα η νυχτωδία,
να ομολογήσουμε εραστές στην πιο άγια εξορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου