Ο Δήμος Χλωπτσιούδης γράφει
για τη νέα ποιητική συλλογή
της Διώνης Δημητριάδου
Ο Ευτυχισμένος Σίσυφος
ΑΩ εκδόσεις
Η συνομιλία της Διώνη Δημητριάδου
με τις κραυγές
της κοινωνίας
Η Διώνη Δημητριάδου είναι μία εργάτρια του λόγου. Ακαμάτη και
πολυγραφότατη διαβάζει, γράφει και δημοσιεύει πολύ τακτικά δοκίμια και
Βιβλιοπαρουσιάσεις. Με σεβασμό ενσκήπτει πάνω στα έργα των άλλων με
βιβλιοπαρουσιάσεις ή κριτικές και συχνά εμφανίζεται με έργα δικά της. Η τελευταία
της ποιητική συλλογή «Ο Ευτυχισμένος Σίσυφος» (ΑΩ, 2019) παραπέμπει άμεσα στη φιλοσοφική θέση του Καμύ για το
παράλογο. Πρόκειται για μία συλλογή που απαρτίζεται από πέντε ποιητικές
συνθέσεις, οι οποίες διακρίνονται σε αυτόνομα ποιήματα.
Η ποίηση της Δημητριάδου είναι κοινωνική. Στη στιχουργική της
"λοξές" ματιές στον κοινωνικό χώρο συνδέονται με την ευαισθησία και
την αγωνία. Το "ασήμαντο", εκείνο που συχνά προσπερνάμε, βρίσκει τη
θέση του στην ποιητική της ως αντανάκλαση των αγωνιών της για την κοινωνία. Ο
αναγνώστης αναστοχάζεται μέσα από τη στιχουργική της και επανεξετάζει τον
κοινωνικό τόπο.
Ο στοχασμός και η αγωνία της δημιουργού αναδύονται μέσα από το
λυρικό ύφος με ποιητική ειλικρίνεια. Μέσα από το φαινομενολογικό πλαίσιο της
ποίησης εκθέτει τον αναγνώστη στη δική της προβληματική. Ο στοχασμός της δεν
θεμελιώνεται στην προβολή ιδεών, αλλά εικόνων· από αυτές πηγάζουν και οι ιδέες. Μέσα από τη
μονολογική ποιητική αφήγηση, ο στοχασμός διαχέεται στις εικόνες που με τη σειρά
του νοηματοδοτεί ο ακροατής/αναγνώστης. Αξιοποιεί τη δύναμη της εικόνας
φέρνοντας μία αντιθετική σύγκριση σκηνών της ζωής. Είναι μία συνομιλία με τις
κραυγές της κοινωνίας εξάγοντας μια μελαγχολική διάθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου