Δύο ποιήματα
της Δέσποινας Καϊτατζή-Χουλιούμη
μαζί με έναν πίνακα του Camille Pissarro
Με της βροχής
τα δάκρυα
τσικ τσικ ακούω δύσθυμη τις στάλες
το βλέμμα τάσι τσίγκινο σωρεύει
σκεύος χωμάτινο μεταμορφώνομαι
λάσπη κολλάω σε τζάμι ραγισμένο
αμάλγαμα μουντό μετάλλων ευγενών
ενέχομαι σε μουλιασμένη κάμαρα
νίβομαι με της βροχής τα δάκρυα
Οι μνήμες
χορεύουν
οι μνήμες χορεύουν
ήρεμοι ποταμοί ανασύρονται
ανήσυχοι εφορμούν καταρράχτες
θυμωμένες αντάρες ξεχύνονται
άνθη υγρά φτερά ερωδιών ταριχευμένων
κομμένες ρίζες
δέντρων στεγνών
πουλιά πεταρίζουν στο βλέφαρο
στου νου τη χόβολη κάρβουνα
αναπάντεχα σπινθηρίζουν
κοτσύφια στην κάννη του χρόνου
εκπυρσοκροτούν στην ομίχλη
χορεύουν χορεύουν χορεύουν
χήνες χαρούμενες χοροπηδούν
άδουν θλιμμένες κύκνειο άσμα
χορεύουν αχνά και χάνονται
εισχωρούν στη λησμοσύνη
βυθίζονται στη στάχτη της λήθης
πότε πότε κάποιες δραπετεύουν
διάσπαρτα εκτοξεύονται συστάδες υδάτινης
πύκνωσης φάλαινας αγελαίας
νιφάδες χιονιού μιας άλλης διάστασης φωσφορούχες
διαχέονται στα σύμπαντα
Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη
(από ανέκδοτη
ποιητική συλλογή)
(o πίνακας του Camille Pissarro)
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου