Το ιστολόγιο "Με ανοιχτά βιβλία"
φιλοξενεί
τη Λουκία Πλυτά
"ΙΣΙΔΩΡΟΣ"
Μάνα, κοίτα το βλέμμα του,
σαλεμένο θαρρώ.
Των κυριεύουν γαληνεμένα ύδατα από άλλες διαστάσεις, απάντησε η Φιλιώ ράβοντας
σκυφτή σαν να προσκυνούσε το έδαφος, τα κουμπιά στο καταπονημένο πουκάμισο.
Τι λές τώρα μάνα, ποιος είναι αυτός ;
Σηκώθηκε αντάρα σαν μάθαμε τα δεκάδες ονόματά του. Μυριάδες μνήμες πλημμύρισαν τα μυαλά μας και οι καρδιές μας ακούμπησαν η μία την άλλη για παρηγοριά, όπως ζωσμένες από ένα φόβο κοινό, για κάτι άγνωστο, όσο και γνωστό. Κολλημένο στη γλώσσα μας, κάτι από εδώ, κάτι από κεί, σχηματισμό δεν είχε. Μύθος ή φαντασία, κανείς δεν ήξερε να απαντήσει με βεβαιότητα. Αργότερα καταλάβαμε την αξία του φόβου όταν πλέκει το κορμί του σε γερά στάχυα.
Οι μικρότεροι θέλησαν να μάθουν περισσότερα και ο Ισίδωρος πρόθυμος να περπατήσει τις γέφυρες εξιστορούσε από την αρχή τις αιτίες της τρέλας του, απαριθμώντας μία προς μία τις λεπτομέρειες του φονικού της μαγικής κουρτίνας. Όσο μιλούσε βυθιζόταν ανάμεσα στους κόσμους. Άλλαξαν ήχους οι φθόγγοι και ο Ισίδωρος μαγεμένος από το φώς τους τσαλαβουτούσε στα όνειρα. Οι λαιμοί των παιδιών φουρτουνιασμένοι από το άστατο του λόγου του, με μάτια ορθάνοικτα ρουφούσαν τα παράτερα.
Ηλιοκαμένε, αναφώνησε η Φιλιώ, ο έρωτας δεν καίει τα μυαλά, μοναχά νεκρώνει τις παραισθήσεις όταν φθάσει η ώρα, να πεθάνει το βάρος. Μαγεύτηκες και σύ θαρρώ και μονολογείς χαμένος ότι σου κατέβει.
Θέρος παιδιά, ετούτη είναι η αλήθεια. Του μίλησε μια μέρα η φωτιά και αυτός την πίστεψε. Βάλθηκε λοιπόν να ακολουθήσει τα λόγια της και τότε ήταν που ανακάλυψε τον χαμένο πλούτο στο βάθος του στέρνου του. Από τότε ο ήλιος δανείστηκε τα μάτια του, κι αυτός, όποιος και να τον ρωτήσει για το θαύμα του κεραυνού απαντά ξερά, σαν χέλι θυμωμένο που το ανάγκασαν να βγεί από ουράνιο νερό…
Τι λές τώρα μάνα, ποιος είναι αυτός ;
Σηκώθηκε αντάρα σαν μάθαμε τα δεκάδες ονόματά του. Μυριάδες μνήμες πλημμύρισαν τα μυαλά μας και οι καρδιές μας ακούμπησαν η μία την άλλη για παρηγοριά, όπως ζωσμένες από ένα φόβο κοινό, για κάτι άγνωστο, όσο και γνωστό. Κολλημένο στη γλώσσα μας, κάτι από εδώ, κάτι από κεί, σχηματισμό δεν είχε. Μύθος ή φαντασία, κανείς δεν ήξερε να απαντήσει με βεβαιότητα. Αργότερα καταλάβαμε την αξία του φόβου όταν πλέκει το κορμί του σε γερά στάχυα.
Οι μικρότεροι θέλησαν να μάθουν περισσότερα και ο Ισίδωρος πρόθυμος να περπατήσει τις γέφυρες εξιστορούσε από την αρχή τις αιτίες της τρέλας του, απαριθμώντας μία προς μία τις λεπτομέρειες του φονικού της μαγικής κουρτίνας. Όσο μιλούσε βυθιζόταν ανάμεσα στους κόσμους. Άλλαξαν ήχους οι φθόγγοι και ο Ισίδωρος μαγεμένος από το φώς τους τσαλαβουτούσε στα όνειρα. Οι λαιμοί των παιδιών φουρτουνιασμένοι από το άστατο του λόγου του, με μάτια ορθάνοικτα ρουφούσαν τα παράτερα.
Ηλιοκαμένε, αναφώνησε η Φιλιώ, ο έρωτας δεν καίει τα μυαλά, μοναχά νεκρώνει τις παραισθήσεις όταν φθάσει η ώρα, να πεθάνει το βάρος. Μαγεύτηκες και σύ θαρρώ και μονολογείς χαμένος ότι σου κατέβει.
Θέρος παιδιά, ετούτη είναι η αλήθεια. Του μίλησε μια μέρα η φωτιά και αυτός την πίστεψε. Βάλθηκε λοιπόν να ακολουθήσει τα λόγια της και τότε ήταν που ανακάλυψε τον χαμένο πλούτο στο βάθος του στέρνου του. Από τότε ο ήλιος δανείστηκε τα μάτια του, κι αυτός, όποιος και να τον ρωτήσει για το θαύμα του κεραυνού απαντά ξερά, σαν χέλι θυμωμένο που το ανάγκασαν να βγεί από ουράνιο νερό…
Να θυμηθείς την ξεχασμένη
που έταξες υπόσχεση,
εγώ, σαρκίο γεμάτο και
αδειανό,
λίγο, λίγο φεύγω…
…εκεί, που κατοικεί η καρδιά μου.
λίγο, λίγο φεύγω…
…εκεί, που κατοικεί η καρδιά μου.
Λουκία Πλυτά
Έχει συνεργαστεί με τον εκδοτικό οίκο Πύρινο Κόσμο - βιβλίο «Εκδηλώνω Πρόθεση»
2011.
Ποίηση: εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ – «χωρίς Αυτό…»
Συμμετέχει σε ανθολόγια των εκδοτικών οίκων
Όστρια, Διάνυσμα και Διαδρομές τέχνης.
Άρθρα της δημοσιεύονται στον τύπο και ηλεκτρονικά περιοδικά)
(η φωτογραφία από το διαδίκτυο)
(η φωτογραφία από το διαδίκτυο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου