Μεταφορικά μιλώντας (ο έσω τόπος)

Τα βήματα  προσεκτικά

ίσα που αφήνουν ίχνη,

κι έτσι εισχωρώ σχεδόν αόρατη

στο εσωτερικό τοπίο.

Μηχανισμός γερός,

διακρίνεται το χέρι του ικανού τεχνίτη.

Βαδίζω στα τυφλά.

Χαμένο πια το εγχειρίδιο,

έτσι κι αλλιώς σε γλώσσα ακατάληπτη

οι οδηγίες χρήσης.

Τα πιο πολύπλοκα γρανάζια

χαλαρωμένα λίγο

για να γυρίζει άκοπα ο τροχός.

Κανόνες ακανόνιστοι

και άγραφη γραμματική,

μόνη πυξίδα το μνημονικό,

με τον δικό του τον ρυθμό

να ξεδιαλύνει την εικόνα

κόβοντας άγρια χορταριασμένο τόπο.

Σκιές παραμερίζουν να περάσω,

πρόσωπα δίχως μάτια,

χέρια να πιάνουν το κενό.

Όσοι μακριά σαλπάρατε

βρήκατε εδώ τον χώρο σας

με φευγαλέα αγγίγματα

και με θαμπές ασώματες φωνές.

Περιπολία νυχτωμένη στις μέσα μου σελίδες.

Δεν ωφελεί να ψάχνω την αιτία,

μόνο αφορμές αναπηδούν σε κάθε μια στροφή

του  κόσμου του εσώτερου.

Μια λύπη έχω χρεωθεί, σχεδόν από παιδί,

με ιατρικά ιάματα

συχνά εξαγοράσιμη.

Ανίατη στο βάθος.

Διώνη Δημητριάδου

.