3 ανέκδοτα ποιήματα του Τάσου Σ. Μάντζιου μαζί με 4 πίνακες του Χρόνη Μπότσογλου από τη συλλογή "Μια προσωπική νέκυια"

3 ανέκδοτα ποιήματα του Τάσου Σ. Μάντζιου

μαζί με 4 πίνακες του Χρόνη Μπότσογλου 
από τη συλλογή 
"Μια προσωπική νέκυια"

Οι Φλύαρες Παράτες

Λαμπρός με τον κατάπλου σου

θα σε προσμένει

ο θρίαμβος.

Θα παιανίζει η μπάντα.

Το χέρι θα σου σφίξουνε

του τόπου οι ταγοί.

Λόγοι μακροσκελείς, θ’ αποθεώσουνε

εσένα και τον άθλο σου.

Το πλήθος θα σ’ επευφημεί

και σύνθημα θα κάνει τ’ όνομά σου.

Θα σε αποκαλέσουν ήρωα.

Θα ψηλώσεις.

Μα το αληθινό σου μπόι,

στην παραλία της Νάξου, εκεί,

πλάι σ’ αυτή,

που μες στη νύχτα

εγκατέλειψες.

Πλάι στο μίτο της.

Θα πάψουν κάποτε

οι φλύαρες παράτες,

μα θα ’ναι πάντοτε καρφί,

το βλέμμα της εντός σου.

Πλάι σ’ αυτή που άφησες,

έρμαιο τ’ άγριου τόπου,

εκεί,

θα μένουν ανεξίτηλα,

μικρό

του ήρωα

το ήτα σου,

μικρό

και τ’ άλφα σου

τ’ ανθρώπου.

Η Ωρίμανση

Δεν είμαι ακόμα έτοιμο να βγω,

είπε το ποίημα.

Μη βιάζεσαι εκεί έξω να με στείλεις.

Αργή, το ξέρεις, είναι μου

η ωρίμανση.

Χρειάζομαι περσότερα εφόδια.

Να ’χω κάτι ιδιαίτερο να πω,

κάτι αλλιώτικο να δώσω.

Να ’χω ταυτότητα και βάρος ειδικό.

Να μην περάσω σαν σκιά

μες στο μεγάλο πλήθος ποιημάτων.

Μην είμαι ένας ακόμα, εύγευστος βλωμός.

Να καταναλωθώ,

δεν είν’ ο προορισμός μου.

Δεν είμαι ακόμα έτοιμο

να βγω στον κόσμο.

Χρειάζομαι περσότερα εφόδια.

Να κόβω πρέπει σαν γυαλί.

Να με διαβάζουν

και να στριφογυρνάν όλη τη νύχτα

στο κρεβάτι τους.

Να μπαίνω μες στη σκέψη τους

κι όλες τις βεβαιότητές τους

να ραγίζω

Το Ξόδι του Αυγούστου

Τα ταξιδιάρικα έφυγαν

πουλιά

στο ξόδι του Αυγούστου.

Βουβή ξανά η γειτονιά.

Βουβή, θλιμμένη κι άδεια.

Άδειες φωλιές

και άδειες αγκαλιές,

και της ελπίδας

σπασμένο το τακούνι.

Στα καλντερίμια

που έπαιζαν παιδιά,

σήμαντρο πένθιμο

βροντά,

μιας αιωνόβιας ερημίας

το μπαστούνι.

Τάσος Σ. Μάντζιος

(οι πίνακες του Χρόνη Μπότσογλου από τη συλλογή "Μια προσωπική νέκυια")