Ποιητικές αναγνώσεις – Προτάσεις η πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Fractalhttp://fractalart.gr/poiitikes-anagnoseis-protaseis/

Ποιητικές αναγνώσεις – Προτάσεις

η πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Fractalhttp://fractalart.gr/poiitikes-anagnoseis-protaseis/

Φαροφύλακος Ελεγείες –

δεκαπέντε ποιητικά σκαριφήματα

Χρήστος Αγγελόπουλος

εκδόσεις ΑΩ

Όταν συναντάς μια έκδοση που εκτός από το περιεχόμενο του βιβλίου φροντίζει και την αισθητική πλευρά, δεν μπορείς να μη μιλήσεις. Έξοχη η εμφάνιση με το ανάγλυφο χαρακτικό του Χρήστου Αγγελόπουλου (ζωγράφος και χαράκτης εκτός από ποιητής), στον οποίο φυσικά ανήκει και το ποιητικό περιεχόμενο αλλά και τα σχέδια που κοσμούν την έκδοση. Η ευαισθησία της γραφής περικλείεται μέσα σε κοφτές, περιεκτικές φράσεις, που δημιουργούν ένα εντελώς προσωπικό ύφος στοχεύοντας κατ’ ευθείαν στο θυμικό του αναγνώστη. Τα ποιήματα συνομιλούν με στιχουργήματα διαχρονικής αξίας, όπως εδώ που οι στίχοι του Σεφέρη: «Κάποτε βλέπεις/το μεσημέρι/στην άσφαλτο του/δρόμου να γλιστρά/ένα κοπάδι μαύρα/φύλλα σκορπισμένα» προλογίζουν το παρακάτω ποίημα:

Μέρες σταχτιές

Κορμιά ερειπωμένα

Βαδίζοντας στ’ όνειρο.

Βλέμματα χαμένα

Στα κύματα

Και λέξεις που βουλιάζουν

Σαν πέτρες.

Ο Χρόνος σπασμένο κουπί

Φτερά Αγγέλων

Στα συρματοπλέγματα.

Στόματα πετρωμένα Όμικρον.

Οι σιωπές βάρκες που

Σκίζουν τον Ουρανό

Κι ένα παντελονάκι κρεμασμένο

Στην άκρη της ημισέληνου.

Απομεινάρια συγγνώμης

Πεσμένα στη βρεγμένη άμμο.

***

Ωραίες Μεγάλες Ευθείες

Παναγιώτης Βογιατζής

εκδόσεις Μελάνι

Εικόνες δημιουργεί εδώ η ποίηση, άλλοτε δισήμαντες και άλλοτε διαυγείς στο νόημά τους – ποικίλουν άλλωστε οι ποιητικές αναγνώσεις. Ένα δεύτερο ενικό πρόσωπο μοιάζει να ακούει τον λόγο του ποιητή, αν και η αίσθηση που δημιουργείται είναι πως η φωνή μοναχικά ομιλεί ελπίζοντας ίσως σε μια πιθανή απάντηση. Το τοπίο απλώνεται σε «μεγάλες ωραίες ευθείες», δηλωτικές ίσως μιας ειλικρίνειας ή της απουσίας μιας εκτονωτικής καμπύλης. Στοχαστική ποίηση σ’ αυτή την πρώτη συλλογή για έναν ποιητή που δείχνει να ξέρει τη δύναμη του λόγου. Με ενδιαφέρον αναμένεται η συνέχεια.

Αναβοσβήνω

πολυκαιρισμένος λαμπτήρας

στα υγρά σου χείλη

όπως ο κάκτος του αυριανού απογεύματος

κι εσύ ακίνητη

με τα μαλλιά ασιδέρωτα

χωρίς αναστολές

ξάπλωσες στη  μέση του οδοστρώματος

ξέρεις

δεν είμαι φυτό αναρριχώμενο

που αναπτύσσεται στην πύρινη καρδιά της λεωφόρου

περήφανη Άνοιξη

είμαι σκιά που κρύβεται

στα χέρια μιας ταλαιπωρημένης μαργαρίτας

και δεν γνωρίζει ωραία λόγια

αλλά τις αποκλίσεις του φωτός

***

Φλοίσβος Συννέφων

Γιώργος Φράγκος

εκδόσεις βακχικόν

Ειρωνική, σαρκαστική ποίηση, στέκεται απέναντι στα στομφώδη και ποζάτα ποιήματα, καταγράφει τις αθέατες πλευρές της ζωής και στοχάζεται με διακριτή ωριμότητα. Χωρισμένη σε τέσσερα μέρη (Της ποίησης, Της ζωής, Της πολιτικής, Του έρωτα) καλύπτει ένα ευρύ πεδίο, το οποίο σχολιάζεται με δυνατό στίχο που τολμά να ανατέμνει το τοπίο της ζωής και να αποκαλύπτει τη σοβαροφάνεια, την υποκρισία, το παραπλανητικό περιτύλιγμα της σκληρής ουσίας. Ποίηση που συγκινεί. Προκλητική όσο και εύστοχη.

Κάποιοι μύθοι είναι καλό

να παραμένουν ως έχουν

απαρασάλευτοι στο μεγαλείο της αυταπάρνησής τους.

Ο Χριστός να μη γίνει ποτέ

μεγαλέμπορος στην Ιερουσαλήμ

συνδαιτημόνας χιλίαρχων

και του Ποντίου Πιλάτου.

Ο Καρλ Μαρξ να μη γίνει ποτέ

εργοστασιάρχης σε μονάδα επεξεργασίας

χάλυβα στο  βόρειο Λονδίνο.

Ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι να μη γίνει ποτέ

γηραιός καθεστωτικός ποιητής

στη μπρεζνιεφική εποχή της στασιμότητας.

Ο Τσε Γκεβάρα να μη γίνει ποτέ

κοιλαράς μεγαλογιατρός

στις αστικές συνοικίες του Μπουένος Άιρες.

Οι μύθοι δελεάζουν τα πλήθη

οι απομυθοποιήσεις

μόνο κάτι περίεργους ποιητές.

***

Λόγω  Βροχής

Νόνη Σταματέλου

εκδόσεις Οδός Πανός

Η επαφή με την καθημερινότητα, με τα απλά πράγματα, έρχεται δίπλα στις φυσικές εικόνες – μια αντίστιξη του θνητού με το αιώνιο. Στη βάση της μια ενδιαφέρουσα ποίηση με εύστοχες παρεμβάσεις στα κακώς κείμενα της ζωής. Όπως λέει και η ποιήτρια «Δεν είναι η ποίηση παιχνίδι για κουτούς /Ούτε για κάτι άσχετους λεφτάδες». Γι’ αυτό κι ευδοκιμεί στα πιο ανήλιαγα δρομάκια, στις πιο σκοτεινές γωνιές. Εκεί που συναντιέται η μνήμη με τη θλίψη, οι δυο αστείρευτες πηγές του ποιητικού λόγου. Εδώ ένα εξαίρετο δείγμα της στενής γειτνίασης ανάμεσα στο πένθος και τη νοσταλγία:

Ήταν εκείνο το ήσυχο απόγευμα

Που πέρασε μια γυναίκα με κέρινο πρόσωπο

Κι άφησε δυο ρόδια στο τραπέζι μας.

Κάποιοι την είδανε αργά να φεύγει προς τη θάλασσα.

Ήμαστε παιδιά, δεν ξέραμε

Ξημέρωνε της Παναγίας στο χωριό

Ήμαστε παιδιά

Και κλαίγαμε

Τι θέλαμε νυχτιάτικα στην εκκλησιά;

Κάθε Νοέμβρη

Βρίσκω πάντα μια αφορμή να πενθώ.

Και στις γιορτές ακόμα

Ο τρόπος είναι πια εκείνη

 Η βαθιά νοσταλγία.

(Αλαφροΐσκιωτο)

Επιλογή, επιμέλεια, σχολιασμός: Διώνη Δημητριάδου