Διαβάζοντας τη νέα Σλοβενική ποίηση από την Ανθολογία νέων Σλοβένων ποιητών ανθολόγοι: Αγγελική Δημουλή, Κάτια Γκορετσάν μετάφραση: Αγγελική Δημουλή επίμετρο: Κάτια Γκορετσάν εκδόσεις βακχικόν μαζί με πέντε φωτογραφίες του Robert Doisneau

Διαβάζοντας τη νέα Σλοβενική ποίηση

από την

Ανθολογία νέων Σλοβένων ποιητών

ανθολόγοι: Αγγελική Δημουλή,

                 Κάτια Γκορετσάν

μετάφραση: Αγγελική Δημουλή

επίμετρο: Κάτια Γκορετσάν

εκδόσεις βακχικόν

μαζί με πέντε φωτογραφίες του Robert Doisneau

Οι Σλοβένοι ποιητές είναι πολιτικοποιημένοι, όντας παιδιά μιας γενιάς που έχει βιώσει δύσκολα πολιτικά χρόνια. Πειραματίζονται με τις φόρμες και τις δομές και γι’ αυτό τείνουν να δημιουργήσουν μια νέα μορφή εννοιολογικής ποίησης.

(από το Σημείωμα της ανθολόγου και μεταφράστριας Αγγελικής Δημουλή)

Η νέα σλοβενική ποίηση έχει πολλές διαφορετικές πτυχές και εμφανίζει τη δημιουργία νέων εκφραστικών πεδίων, καθώς και πειραματίζεται αλλά και αποκαθιστά τις παλιές παραδόσεις της γραφής.

(από το Επίμετρο της Κάτια Γκορετσάν)

Δείγματα γραφής των νέων Σλοβένων ποιητών:

Σύκα (Λαρίσα Γιάβερνικ)

δεν τρώω τα σύκα που αγοράζω για καλή τύχη

λένε πως τα ίχνη από τις μέλισσες στην πραγματικότητα είναι

τ’ απομεινάρια της μνήμης

ήσουν βλοσυρός ξηρός πεισματάρης σαν τη χώρα του λαού σου

συνδεόμαστε μέσα από τριξίματα από ρόδες σκουριασμένες

πόλεων που δανειζόμαστε για μερικές ημέρες

σταματάμε να μαθαίνουμε ο ένας τον άλλο όταν φεύγουμε

    και την επομένη θα λικνίσεις ξανά τα εύθριπτα σημάδια της  ύπαρξης

έχει μείνει ακόμα μια κονσέρβα με κασουλέ στο ντουλάπι

και αυτό το δωμάτιο στο οποίο συνεχίζω να επιστρέφω

ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό είναι ο χρόνος διαμελισμένος

σε αναμονές

δεν υπάρχεις σε αυτό το ποίημα

υπάρχουν μόνο μέλισσες και σύκα που αγόρασα για καλή τύχη

Χαρτογράφηση περιοχής στον χρόνο (Μπλαζ Μπόσιτς)

δεν υπάρχει επιλογή δεν βλέπω δεν ξέρω

για μια στιγμή στην επιφάνεια

χτύπημα στον αέρα

σπασμένο νύχι, τα δυο γλυκά πλοκάμια που δεν έχουν έλλειψη από χιόνι στις θηλές –

η πράξη είναι μόνο

ψηλά, ψηλά! έπειτα η όχθη·

πλέον στην επιφάνεια ανοίγω τα μάτια

και σηκώνω τα χνάρια

του χθες μου και του δεν θυμάμαι πια μου στην απόσταση από την

οποία πηγάζω

ύστερα θυμήθηκα ότι υπάρχουν γυαλί και ομφάλιος λώρος

και όταν το απογευματινό σύννεφο πατάει την κοιλιά του δωματίου και μετατρέπεται

σε κρύο

αρχίζω να ξεπληρώνω.

Καραβάνσεραϊ (Μίχαελ Λάζλαρ)

Άφησέ με

να περάσω όλη τη  νύχτα να κοιμηθώ

μέσα σου. Θ’ αφήσω

απέξω τις αποσκευές

με τ’ άλογα. Θα βάλω

τα παπούτσια μου έξω από τις πόρτες

και στο σπίτι θα φέρω

με μοναδικό φόρεμα τον εαυτό μου

και το γυμνό μου σώμα.

Θα κοιμηθούμε ελαφριά

και σιωπηλά θα φύγω.

Οι αντίπαλοι θα διαλέξουν τον δρόμο μου.

Όταν προσπερνάει (Ντιχάνα Μάτκοβιτς)

όταν περνάει, δεν θα περάσει.

όταν είσαι μακριά, θα βρεθείς στο ίδιο σημείο.

όταν θυμάσαι, δεν θα υπάρχει πλέον χρόνος

όταν θα φύγεις, θα μπεις

όταν τελειώσει, θα ξεκινήσει.

Ο ήχος της σιωπής (Αλιές Ζελιένκο)

Μόνο η μουσική

δεν

αναπνέει στον χρόνο.

Είναι χρόνος·

όσο πιο γρήγορη είναι

τόσο γρηγορότερα κυλά,

όσο πιο αργή,

τόσο αργότερα κυλά.

Μόνο όταν σιωπά,

με στροβιλίζει

στο απόλυτο σκοτάδι.

(επιμέλεια: Διώνη Δημητριάδου)