ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ
ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ
ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Μπροστά στα χιλιοπάτητα σκαλιά,
με μάτια φωτεινά και γέλιο
ζωγραφιά,
ένα και οι δάσκαλοι με τα παιδιά.
Τα χέρια τους, απλωμένες
φτερούγες στους ώμους,
να τα ψάχνουν, να τα μετρούν,
να τα βλέπουν αφτέρουγα πουλιά
και μ’ αυτό το στοργικό τους βλέμμα
να τα σμπρώχνουν στα πάνω τα
σκαλιά.
Στην αίθουσα! Για μάθημα!
Στριμωξίδι με τριαντάφυλλο
καρδιά,
ξεφωνητά ,φασαρίες και αναποδιές,
αγόρια , κορίτσια, ανέμελα και ζωηρά.
Ο Αιμίλιος, ο Γιώργος και η
Λενιώ,
η
Αρετούσα, το Μαριώ και ο Έλιο
κι όλα τ’ άλλα τα ατίθασα και
άτακτα παιδιά.
Μύριζαν βασιλικό κι αυγή.
Απ’ το παράθυρο έμπαινε η ανατολή
και κάθε παιδική φωνή μια ξέχωρη
γιορτή.
Και σταματούσαν. Και καρτερούσαν.
Τη δασκάλα, μάνα, φίλη και αδερφή,
το δάσκαλο, πατέρα, φίλο και αδερφό!
Πρώτη μέρα στο σχολείο!
Όμορφο καλωσόρισμα η πρώτη
καλημέρα,
χαρούμενο ξεκίνημα το κάλεσμα της
σφυρίχτρας,
έρωτες πρώτοι, αθώοι, παιδικοί
τ’ αντάμωμα, ξάφνιασμα, η γελαστή φοβέρα.
Και ανέβαιναν οι δάσκαλοι,
συνάδελφοι, μαζί,
μ’ ένα γύρο από άμαθα στο πέταγμα
πουλιά,
για φτερούγισμα ψυχής και
τρίλιες,
για αριθμούς και αλφαβητάρια,
για αλήθειες, μαρτυρίες και σπουδή,
ρίχνοντας οβολό και την ψυχή τους
στων ονείρων των παιδιών τα
ανοιχτά παγκάρια.
Δεν έσφαλλαν που διάλεξαν το
δασκαλίκι,
ούτε και τους αδίκησε η ζωή.
Χωρίς αντάλλαγμα η αίθουσα η
σχολική,
γιατί της ζωής η ομορφιά, είναι
το παιδί.
Πόση αγάπη ακόμη τους περισσεύει,
να μοιραστούν με δέος και λαχτάρα
της ψυχής τους την άπλα και
αρχοντιά,
ξεφυλλίζοντας γνώσεις και
εμπειρίες
σε ανυπόμονα μαθητούδια με ανοιχτά
μυαλά.
Πρώτη μέρα στο σχολείο!
Στην απλόχωρη αυλή το παιδομάνι,
χαμόγελα, φιλιά, χειραψίες κι αγκαλιές
μαλώματα, τρικλοποδιές κι αντιμιλιές.
Στην αίθουσα του λόγου και της
διδαχής,
συμβουλές, προτροπές και
ενθαρρύνσεις,
παρατηρήσεις, φοβισμοί και
υποδείξεις!
Κυλάει και πάλι, γάργαρο ρυάκι η
ζωή!
Γιώργος Αλεξανδρής
(φωτογραφία: Βούλα Παπαϊωάννου, Καθρέφτης σε αυλή σχολείου, 1946 - Μουσείο Μπενάκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου