Γιώργος Δουατζής Χρόνου Σκιά (επιλεγμένα αποσπάσματα) μαζί με τρεις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Γιώργου Καλογερόπουλου

Γιώργος Δουατζής

Χρόνου Σκιά

(επιλεγμένα αποσπάσματα)

μαζί με τρεις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Γιώργου Καλογερόπουλου

Αναρωτήθηκα τρις

αν έχει κύκλο ζωής η ανθρωπότητα

όπως ο άνθρωπος

αφού ό,τι ζει πεθαίνει

και πανταχού παρούσα

η τελευταία πράξη της ζωής

Τότε ήταν που λάλησε τρις

ένας άγνωστος κόκορας

που ξέμεινε στην πολιτεία

κι οι νύχτες έγιναν μεγάλες

για να αποδεχθώ

μια αυτοχειριαζόμενη ανθρωπότητα

που δεν καταδέχτηκε ποτέ τη σκέψη

των επερχόμενων γενιών

μιας και δεν είχε οίκτο

ούτε και για τον δόλιο εαυτό της

(Χρόνου Σκιά Ι)

Δεν ξέρω αν ήταν βαθιά επίγνωση ή αίσθημα αυτοσυντήρησης που άφησα τα δήθεν χαρακώματα για να διαλέξω τη μοναχικότητα της γραφής –όπου οι μάχες πιο σκληρές κι αντίπαλος ο μέγας εαυτός μου – και επιμένω να αγνοώ πού, πώς, γιατί και από ποιον ζυγίζεται η προσφορά. Η Ποίηση πολύ σοβαρή υπόθεση να την εμπιστευτείς μόνο στη μέρα, εκεί που ανενδοίαστα συναλλάσσονται Φαρισαίοι, κι έπειτα, ποτέ δεν θέλησα να στερήσω οξυγόνο απ’ τα νυχτερινά μου όνειρα

(Χρόνου Σκιά ΙΙ)

Ήταν τόσος ο σεβασμός στον χρόνο και τον χώρο μου, που κατάφερνα τις πιο υπόγειες διαδρομές στον εαυτό, έμπαινα στα άδυτα της ψυχής μου, και έφερνα πάντα ένα εύρημα να αποθέσω στα έμπιστα χέρια σου. Ξέρεις, καθώς συμβαίνει όταν ο χρόνος σταματά ή εξαφανίζεται, για να θυμίσει ότι η ζωή έχει πολλούς σταθμούς έγερσης σηματοδότες του αύριο, εκεί όπου χωρά της ύπαρξης κάθε δικαιολογία

Και το γκρίζο γέμιζε χρώματα,  μια πανδαισία πλήρωνε τα σωθικά. Είναι οι στιγμές που λες αξίζει να ζω, έτοιμος και δυνατός για κάθε ανηφοριά. Είναι εκεί, στα μικρά πράγματα, όπου συνήθως κρύβεται η ευτυχία και σου δίνει χρόνο πολύ ν’ ασχοληθείς με πράγματα απλά και καθημερινά, πράγματα άλλοτε διάφορα ή βαρετά, που παίρνουν άλλη διάσταση μέσα απ’ τη μοιρασιά

(Χρόνου Σκιά ΙΙΙ)

Ανάλωσα πολύ χρόνο ξύνοντας σκουριές

από τα κάγκελα της φυλακής μου

κι έτσι δεν πρόλαβα να αρχίσω τα βαψίματα

Ίσως να ήταν πρόσχημα

μιας και η σκουριά τα πάντα κατατρώει

κι επειδή γνώριζα πως άνευ περίφραξης

δεν θα άλλαζε κάτι σ’ αυτή την προαιώνια φυλακή

που έβριθε ελεύθερων χαρούμενων ανθρώπων

Εκείνη τη μεγάλη νύχτα αρνήθηκα να αποδεχθώ

τον νόμο του ισχυρού, να σκύψω το κεφάλι

(Χρόνου Σκιά ΙV)

Χρόνου Σκιά, Γιώργος Δουατζής, εκδόσεις Στίξις

Επιλογή - Επιμέλεια: Διώνη Δημητριάδου