ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΤΙΝΑ
ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΥ
Πώς γίνεται και βρίσκεσαι
παντού,
ένα πελώριο
ρολόι που με τους χτύπους του ορίζει τη ζωή μας
καθώς αφελείς επιβάτες
στο τρένο που μας τάζεις ταξιδεύουμε.
Με χρώματα σ’
απεικονίζω: Γκρίζο στις ζώνες τ’ ουρανού σαν χειμωνιάζει
σκουροπράσινο στις
κορυφοπλαγιές, σαν γέρνουν σιωπηλά στο λιόγερμα.
Κόκκινες οι αποχρώσεις
από τα συναισθήματα
που άσκεφτα σκορπίσαμε
σ’ αγάπες σύντομες και λάγνες
Στην παλέτα σου
άσπρο διάφανο
των ανεκπλήρωτων
ονείρων οι θύμησες τον ύπνο μας να βασανίζουν
Των πάντων
ρυθμιστής, κρυφτό παίζεις ξοπίσω μας χαμογελώντας
Δυνάστης μας εσύ,
να συντομεύεις άδικα τις όμορφες στιγμές μας.
τα καλοκαίρια
άλικα καθώς το κορμί μας γεύεται τον άγιο έρωτα
στα ξάστερα
κυκλαδονήσια του Αιγαίου.
Τα ίχνη σου
αφήνεις θριαμβευτής στις πρώτες μας ρυτίδες
με χαρακιές ατίθασες τ’ αμήχανα χαμόγελα των
γενεθλίων μας αυλακώνεις.
Στον αδιάκοπο μονότονο
ρυθμό σου τάνγκο χορεύεις, σκορπώντας ξέφτια τη ζωή μας πάνω στον διάφανο
μανδύα σου χωρίς να νοιάζεσαι
να δεις τους
στεναγμούς μας.
Σε βρίσκω, αλλοίμονο,
παντού και καθώς μου γνέφεις να σ’ αγγίξω
ξεμακραίνω με
αγωνία. Γλύτωσα, θαρρώ!
Δεν μου
ξεφεύγεις ούτε εσύ, κανείς τους δε ξεφεύγει, λες,
και παντοδύναμος ξεχύνεσαι στις γειτονιές τ’
απείρου,
εσύ, ο μόνος
άχρονος κι αιώνιος νικητής.
Τίνα Κουτσουμπού
(φωτογραφία: Patrick Ems)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου