ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ ΞΑΦΝΙΑΣΜΑ ΖΩΗΣ

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ

ΞΑΦΝΙΑΣΜΑ ΖΩΗΣ

Ήταν ξάφνιασμα ζωής
το βλέμμα σου που πυρπόλησε
τις μικρές μου κοινές και ήσυχες ημέρες,
που σημάδεψε τις βολικές μου μικροχαρές
και με παρέδωσε,
φλογισμένο, γυμνό στον καιρό
να προλάβω ν’ αποκαλυφθώ.

Ήταν ξάφνισμα ζωής
το γέλιο σου που ψιθύρισε
τα μικρά και μεγάλα μυστικά σου,
που τραγούδησε τις γλυκές  και πικρές σου στιγμές
και με προσκάλεσε,
στα ψηλά της ψυχής τ’ αγνάντια
να μπορέσω να καθρεφτιστώ.

Ήταν ξάφνιασμα ζωής
το φιλί σου που στάλαξε
πόθο και πάθος στ’ απείθαρχο κορμί μου,
που ταξίδεψε τις άναρχες προσδοκίες μου
και με οδήγησε,
αληθινό και γεμάτο στις μνήμες σου,
στον έρωτά σου ν’ απολογηθώ.

Ήταν ξάφνιασμα ζωής
ο λόγος σου που γέμισε
το κάθε πρώτο μου και ύστερο κενό,
που ξεφύλλισε το άνθισμα της λαχτάρας
και γλύκανε,
το φόβο, το ρίγος του καημού,
απ’ τη χαρά να μην παραιτηθώ.

Ήταν ξάφνιασμα ζωής
το φως που με τύλιξε
σαν βγήκα τ’ ουρανού και του ήλιου ικέτης,
που μ’ οδήγησε στο βωμό της ψυχής σου
και φώτισε να μπω,
ω! Ιέρεια και μούσα, στο δικό σου ναό,
τον έρωτα να προσκυνήσω.

Γιώργος Αλεξανδρής

(στη φωτογραφία η Μάγια Πλισέτσκαγια)