Έμμα Τσιβρά
Το δέντρο*
Φυτρώνει:
ανάμεσα στους ώμους μου
μπλέκονται τα κλαδιά του
-στα μαλλιά μου
στην πλάτη μου βαραίνει
-ο ροζιασμένος του κορμός
οι ρίζες του βαθιά
-μες στην καρδιά μου απλώνονται.
Συνταξιδεύουμε
στο χρόνο με ούριο άνεμο
και φουσκοθαλασσιά
-στους ανοιχτούς ορίζοντες της χαράς
στη στενωσιά της λύπης-.
Δίνει καρπό στη σκέψη μου
ζυγιάζει τις αντοχές μου
-σκιάζει τους φόβους μου:
μήπως θεριέψει
μ’ ενσωματώσει
-μ ’αγκάλιασμα ασφυκτικό
στη γη με καρφώσει
-ακίνητο κούτσουρο.
Την υπόσχεση του να κρατήσει:
σχεδία να γενεί
στο πέλαγο ν’ ανοιχτώ
-σκάλα στον ουρανό.
Έμμα Τσιβρά
[φωτογραφια: Beth Moon]
*από την ποιητική συλλογή Οι λέξεις αντιστέκονται, Κέντρο ευρωπαϊκών εκδόσεων «Χάρη Τζο Πάτση», 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου