Χρήστος Κεραμίδης
(ανέκδοτα)
μαζί με μία φωτογραφία του Δημήτρη Χαρισιάδη
Η πιο όμορφη της
γειτονιάς
Σ’ ένα από τα παλιά
φανοποιεία της πόλης, στην περιοχή του Φάρου, υπάρχει σήμερα η καφετέρια
«Μπρίκι» με θέα πανοραμική.
Κι εκείνη γελούσε από χαρά, ξεκαρδιζόταν, ξέροντας πόσο την επιθυμούσανε. Ανάμεσα τους κι εγώ, που ήμουν και μικρότερός της. Μια εικόνα αλησμόνητη, περίεργα ερωτική.
Φεύγοντας για το σπίτι, έκλεβε ο καθένας λίγο από το άρωμά της.
Έφυγε στην Αθήνα να βρει την τύχη της. Ο πατέρας της στην εξορία. Η φτώχια αβάστακτη.
Κάθε φορά που ερχόταν, έψαχνε να μας βρει για να μας χαιρετήσει.
Να μας σφίξει τα χέρια, να μας φιλήσει.
Όμορφη και
καλόκαρδη πάντα!
Ατσάλινα χέρια
Γαλήνιο το σούρουπο στην
προκυμαία.
Κι ο καπετάνιος με
βραδυσκελείς βηματισμούς
πατούσε το υγρό
κρηπίδωμα.
Η μικρή κόρη έτρεξε
στον τρυφερό του
εναγκαλισμό.
Ένιωσε ασφάλεια
στα ατσάλινά του χέρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου