Αυτόκλητοι
νονοί
(ανέκδοτο και αδημοσίευτο ποίημα )
από το Μηχανικό Μολύβι
(εικαστικό: Egon
Schiele, Black Haired Girl With High Skirt)
Ώστε σας
τρομάζω,
απόρησε το
παράπονο,
κυνηγώ
αποκλειστικά
βαθειά στην
άγρια φύση,
κάθε φορά
μάλιστα μέχρι
τα δέκα τρία
μου χρόνια max·
την γνώρισα
πάνω στο χάραμα,
συνέχισε,
το ωμό της
πάθος
τα παθήματα
(μη
καταγεγραμμένα
απ' τον Carl
Linnaeus
εκ Småland)
μια υγρή
σταγόνα μέλι όπως
αργά κυλούσε
κάτω τον μηρό
ορθώνονταν
τ' αόρατο χνούδι
διάχυτες οι
ώσεις
στραμμένοι
οι βολβοί
έρμαιο μιας μυστικής
μελωδίας
στου
χρώματος το δόκανο
στο γαλάζιο.
Μοναξιά της
σαβάνας, σάβανο
Ευωδιές,
ανάσας μοίρα
(η γλώσσα
μάταια
αναζητά τα
δήθεν μουστάκια
για
προσανατολισμό)
Απόγιομα η
πολιορκία
πήρε ν'
αγριεύει
–κι άτσαλα-
προχώρησα ως
το λεπίδι
της
ομίχλης,
εκεί
ευθύς στον τόπο
μάγκωσα
-αίμα στην
κόψη-
σαν έφτασαν
στ' αφτιά
μου
τα φρικτά
ονόματα
της
επιθυμίας
Μηχανικό
Μολύβι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου