ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ Τάσος Σ. Μάντζιος

 

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

Τάσος Σ. Μάντζιος

 

Πέρασε ύστερα ο καιρός,

όπως το συνηθίζει.

Η Κοκκινοσκουφίτσα

 μεγάλωσε,

παντρεύτηκε

 έναν λύκο.

Καμάρωνε η μάνα της

και ζήλευαν οι φίλες.

Εκείνος,

στο σπίτι γύριζε αργά

μ’ ακονισμένους τους κυνόδοντες,

ούρλιαζε,

νύχτες πολλές,

 πανσέληνες

κι ασέληνες

και ύστερα,

την έτρωγε σιγά,

από τα μέσα προς τα έξω,

της έτρωγε τα σωθικά,

έκρυβε αυτή προσεκτικά,

όσο μπορούσε,

του θηρίου τα σημάδια,

κατέβαινε πρωί

στην αγορά,

κάθε φορά

και πιο λειψή,

κάθε φορά,

πιο άδεια.

 

(Για όλα τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, που τη βιώνουνε βουβά, ελπίζοντας κάθε φορά να είναι η τελευταία, μέσα σε ένα περιβάλλον,  που συνήθως γνωρίζει και πάντα πέφτει από τα σύννεφα.)

Τάσος Σ. Μάντζιος