Ὑπαίθριος ὕπνος
(ποίημα π. Σταύρου
Τρικαλιώτη)
Ὁ ὕπνος
σάν λεπίδι κοφτερό
ἔμπηξε τά νύχια του
στά σκοτάδια
τῆς μνήμης.
Καλοκαιρινός ἐφιάλτης
στό φεγγαρόφωτο.
Τό μαξιλάρι
εἶχε μουλιάσει
ἀπό δάκρυα καί αἷμα.
Βλέμματα μοχθηρά
κατασκόπευαν μέ ἀναίδεια
τή μικρή ζωή μας
τήν ἀσήμαντη.
Κι ἔπειτα
ἡ μετακόμιση
σέ ἀστική περιοχή
μακριά ἀπ᾽ τούς
συνοικιακούς
ρουφιάνους
τόν μουχλιασμένο ἀέρα.
Τώρα μπαίνει ὁ ἥλιος
στήν κάμαρη.
Τώρα ἀνθίζει ἡ ἐλπίδα
στόν κῆπο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου